امام حسن عسکری(ع)، در لحظات شهادت به حضرت ولی عصر(عج) چنین بشارت دادند:
اى فرزندم! به تو مژده مي‌دهم كه صاحب الزمان و مهدى هستی ...
«أَبْشِرْ يَا بُنَيَّ فَأَنْتَ صَاحِبُ الزَّمَانِ وَ أَنْتَ الْمَهْدِيُّ...»
شاید ریشه گرامیداشت آغاز امامت زمان(عج) همین‌ اشاره و بشارت امام حسن عسکری باشد.
زیرا ویژگی خاص آغاز امامت امام‌زمان، ورود عالم به دورانی است که آرزو و هدف همه پیامبران و اوصیای آنان بوده و آن، تحقق وعده بزرگ خداوند برای حاکمیت کامل دین و نابودی کامل ستمگران و محو همه ساختارهای مادی و معنوی شیطانی است.
سید ابن طاووس از عالمان برجسته شیعه قرن هفتم است که گزارشهای معتبری از ملاقات وی با امام زمان (ع) ذکر شده است و حتی برخی دعاهای حضرت مهدی در سرداب مقدس را خود شنیده و نقل کرده است.
یکی از کتابهای او کتابی است به نام اقبال الاعمال که شرح اعمال و ادعیه در ماه‌های سال است که مورد توصیه اکید عالمان و عارفان است.
وی در جلد۳ صفحه ۱۱۳ در اعمال ماه ربیع الاول می گوید:
«اکنون که زمان شهادت مولای ما امام حسن عسگری(ع) در روز هشتم ربیع الاوّل رخ داده است، آغاز ولایت و امامت حضرت مهدی(عج) بر امّت، روز نهم ربیع الاوّل خواهد بود و شاید تعظیم این روز به لحاظ این مناسبت برتر و برای توجّه به آن مولای بزرگ و کامل باشد.