در روايات اسلامي آمده که، هنگام خروج حضرت قائم (عج) و پس از رِجعت، «سلمان فارسي» در شمار ياران آن امام خواهد بود. («الارشاد»، ص 399)

وي از صحابه خاصّ رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم و نام اصلي اش «روزبه» بود. مقام بسيار شريفي در نزد خاندان نبوّت داشت، تا آنجا که پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلّم درباره ي او فرمود:

«سَلْمانُ مِنّا اَهْلُ الْبَيْتِ

: سلمان از ما اهل بيت است».

همچنين حضرت علي عليه السلام درباره ي وي فرموده است: «علم اوّلين و آخرين را فرا گرفت. او دريايي است که هر چند از آن استفاده شود کم نمي گردد، او از ما اهل بيت است».

نامه ي 68 نهج البلاغه، از نامه هايي است که حضرت علي عليه السلام پيش از خلافتش خطاب به سلمان فارسي نوشته است.

او در سال 35 هجري در اواخر خلافت عثمان و يا در سال 36 هـ ق از جهان رخت بربست طبق مطالبي که از تاريخ رسيده اميرالمؤمنين علي عليه السلام، شخصاً با طيّ طريق غير عادي براي غسل، کفن، نماز و دفن او از مدينه به مدائن رفت. عمر و حدّاقل که همه با آن موافقت دارند 250 سال بوده است. («دانستنيهاي نهج البلاغه»، ص 172)

سمّاک رجوع شود به واژه: ثقيف