«زيديّه» گروهي از سپاه سيّد حسني هستند که پس از ظهور امام زمان (عج) با ايشان بيعت نمي کنند و تعداد آنان را چهار صد هزار نفر ذکر کرده اند.

مصحف ها و قرآن در گردن آنان حمايل است و آنچه مشاهده مي کنند از دلائل و معجزات، آن را حمل بر سِحْر مي کنند و مي گويند اين سخنان بزرگي است و اينها همه سِحْر است که به ما نموده اند.

پس امام قائم (عج) آنچه آنان را نصيحت و موعظه کند و آنچه از معجزات بياورد در آنها تأثير نخواهد کرد. تا سه روز ايشان را مهلت مي دهد و چون موعظه ي آن حضرت را که حق است قبول ننمايند امر مي فرمايند که گردنهاي آنها را بزنند.

حال آنان، شبيه به حال خوارج نهروان که در لشکر امام علي عليه السلام در جنگ صفّين بودند، است. («منتهي الآمال»، باب 14، فصل 7)