عالم كامل ، آقا سيد مهدى قزوينى فرمود: سالى براى زيارت فطريه (شب عيد فطر) وارد كربلا شدم و در شب سى ام ، كه احتمال شب عيد درآن مـى رفـت ، نـزديك غروب ، هنگامى كه اگر بنا بود شب عيد هم باشد، درآن وقت هلالى ديدهنـمـى شود، در حرم مطهر بالاى سر مقدس بودم .شخصى از من سؤال كرد: آيا امشب ، شب زيارت مـى بـاشـد؟ و مـقـصودش آن بود كه آيا امشب شب عيد است و ماه ناقص مى باشد تا آن كه اعمالزيارت شب عيد را بجا آورد، يا آن كه شب آخر ماه رمضان است.

مـن در جـواب گـفـتم : احتمال دارد امشب شب عيد باشد، ولى معلوم نيست كه عيدثابت شود.ناگاه ديدم شخص بزرگوارى كه به هيئت بزرگان عرب بود، با مهابت وجلالت نزد من ايستادهاسـت .ايشان با دو نفر ديگر كه در هيبت و جلالت از ديگران ممتاز بودند، در آن جا تشريف داشت .آن شخص به زبان فصيح كه از اهل اين اعصارو زمانها بى سابقه است ، در جواب سؤال كننده فرمود:نعم هذه الليلة ليلة الزيارة ،يعنى آرى ، امشب شب عيد و شب زيارت است .وقتى اين سخن را از او شنيدم كه بدون تزلزل و ترديد، عيد را اعلام فرمود، به او گفتم :عيد بودنامـشـب را از كـجا مى گوييد؟ آيا به گفته منجم وتقويماعتماد كرده ايد يا دليل ديگرى براى آنداريد؟اعتناى درستى به من نكرد، مگر همين قدر كه فرمود: اقول لك هذه الليلة ليلة الزيارة ، يعنى به تومى گويم امشب شب زيارتى است .اين را گفت و با آن دو نفر به سوى در حرم براه افتاد.وقـتى از من جدا شدند گويا الان به خود آمده باشم ، با خود گفتم اين جلالت و مهابت معمولا ازكـسـى ديـده نشده است و اين طور مكالمه و خبر دادنها از غيب ، از غيربزرگان دين و اهل اسرارانـجـام نمى شود، لذا با عجله هر چه تمام ترايشان را دنبال كردم و بيرون آمدم ، اما آنها را نديدم .ازخـدامى كه كنار در بودند پرسيدم : اين سه نفركه فلان لباس و فلان شكل را داشتند و الان بيرونآمدند كجا رفتند؟گـفـتـند: ما چنين اشخاصى را كه مى گويى ، نديده ايم .با وجود آن كه معمولا نمى شودكسى اززوار، مـخـصـوصـا اگر امتيازى بر ديگران داشته باشد، داخل صحن يا ايوان يارواق يا حرم شود وخدام او را نبينند، بلكه غالبا آنها مى دانند كه اهل كجا و چه كاره اندو از منازل هر يك اطلاع دارند
و حـتـى پـيش از ورود اشراف و بزرگان به حرم ، مطلع مى شوند و مى دانند كه چه وقت و از كجاوارد مـى شـونـد.چـنانكه هركس بر عادت خدام اطلاع داشته باشد، اينها را مى داند.بعلاوه زمانىنگذشته بود كه ايشان رفته بودند.بـالاخـره از در خـارج شـدم و از خدامى كه در رواق و بين البابين بودند پرسيدم و همان جواب راشنيدم .همچنين در ايوان و كفشدارى گشتم ، اما اثرى ديده نشد، با اين كه هر يك از زوار ناگزيربايد از جلوى كفشدارى بگذرند.بـاز بـرگـشتم و رواق و حجره ها را گردش نمودم و از ساكنين و ملازمين آنها، يعنى قراءقرآن وخدام و غيره پرسيدم ، ولى به همان ترتيب خبرى از سه نفر بدست نيامد.
از طـرفـى در اواخر آن شب و روز بعد معلوم شد كه شب ، شب عيد و زيارت بوده است ، بنابراين ازمشاهده اين امور و تصديق قلبى ، يقين كردم كه به غير از آن بزرگوار، يعنى حضرت بقية اللّه عجلاللّه تعالى فرجه الشريف كس ديگرى نبوده است