خاروخس از گلزاردین،ازبن کند آن مه جبین
احیابه دوران .آن زمان. احکام قرآن می شود
*        *       *
خبر دهید به یاران،که یار،آمدنی است
سپاه آینه،تااین دیار،آمدنی است
*       *       *

«خدا کند که بیایی»که بازگل بکنم
«خدا کند که بیایی»که بازبرخیزم

*       *       *

خدا کندکه عزیزم!توجمعه برگردی
مرارهاکن از این اجتماع زالوها

*       *       *

خسته ام؛ احساس خطر می کنم
غیر توام نیست دگر،تکیه گاه

*       *       *

خسروی عالمم به چشم نیاید
گرتواشارت کنی که:چاکرم این است

*       *       *

خسم،خارم،گیاهم. . . هرچه باشم،عاشقت هستم
مرنجانم،که شایدآمدم روزی به کارتو

*       *      *

خضر،ازکوثروصل تو،اگرنوش کند
ترک جان می کند،ازماءمعین می گذرد

*       *       *

خلایق شب به شب،حیران زخال رویت،ای خورشید                                     ملایک،صف به صف،رقصان به گردروی ماه تو

*       *       *

خلیل بت شکن،باردگر،بافیض رحمانی
گلستان،تا که سازدآتش نمرود،می آید

*       *       *

خودنهان وپرزفیضت،عالمی چون بوی مشک
ای فدای خاک پایت،صد هزاران مشک چین

*       *       *


خورشید چشم اوست که هرروز هفته را
چشم انتظار مشرق فرداگذاشته است