پابه پای سحر،ازکوه وکمر می آیی
من ودیدارتو؟ افسوس! مگرمی آیی ؟
*      *      *
پراز ترانه واشکم،به چشم های تو سوگند
برای آنکه ببارم« خدا کند که بیایی»
*      *      *

پرازرنگین کمان استآسمان دررقص پرچم ها
برافرازآن شکوه سبز را،گاه قیام توست

*      *      *

پرده نشین و،همه جا ناظری
غایبی و،درهمه جا حاضری

*      *      *

پرنده ها که بیایند ،یار می آید
شکوفه پوش زجاده،سوار می آید

*      *      *

پروانه ومن ودل وشمع وشب فراق
سوزیم زاشتیاق تو،درانتظارصبح

*      *      *

پنجره بی قرار تو،کوچه درانتظار تو
تاکه کند نثارتو،لاله ی دسته دسته را

*      *      *

پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش
خورشید را، برای ظهورآفریده اند

*      *      *

پوستم را،می دردبرتن،جان به شوق دیدن موعود
دل به سوی لحظه ی میعاد،می شود از سینه ام پرتاب

*     *      *

پیداست کزره می آیی،غم ها زدل می زدایی
آغوش خود می گشایی،برروی چشم انتظاران

*      *      *

پیری که دلش آیینه بینایی است
با جاذبه ی عشق جوان می آید