در برخي از روايات از «صاحب الدار» به عنوان لقب حضرت مهدي عليه السلام ياد شده است. مقصود از «دار» (خانه) خانه پدري و جد آن حضرت است که در آنجا غايب شده است. از آنجايي که ذکر نام آن حضرت در آن روزگار جايز نبود، از انواع کنايه ها استفاده مي کردند که از جمله آنها «صاحب الدار» است.

از اسحاق بن يعقوب نقل شده است: از محمدبن عثمان عمري خواستم تا نامه اي که در آن پرسش هاي سختي را مطرح کرده بودم، به حضرت مهدي عليه السلام برساند. پس توقيعي به خط مولايمان «صاحب الدار» صادر شد...». [1] .

ممکن است اين لقب مانندبرخي ديگر از القاب آن حضرت، در موارد تقيّه و ترس از دشمنان به کار مي رفته است.
پاورقي
[1] کتاب الغيبة، ص 290؛ ص 362؛ بحارالانوار، ج 51، ص 349.