«رشيق» از فرماندهان «معتمد»، خليفه ي عباسي بود. او به دستور معتمد همراه با صد مأمور ديگر براي دستگيري امام زمان (عج) وارد خانه ي امام عسکري عليه السلام شدند و همه ي حجره ها را گشتند تا به حجره اي رسيدند که در آن پرده ي سفيد آويزان بوده پرده را کنار زده، دريايي در آنجا ديدند که در وسط آن، کودکي سجّاده انداخته و نماز مي خواند.

«رشيق» به يکي از مأمورانش دستور داد که برود و آن کودک را بگيرد. آن مأمور تا به سراغ کودک آمد. در ميان آب غرق شد.



«رشيق» به ديگري دستور داد، او نيز در آب غرق شده امّا نجاتش دادند، حضرت با کمال وقار نماز را تمام کرد و سپس در پيش روي مأموران از حجره بيرون آمد. مأموران گويا چوب خشکي شده بودند. اصلاً نتوانستند کوچکترين آسيبي به کودک که حضرت حجّت (عج) بود برسانند.

همين موقع بود که حضرت مهدي (عج) غايب شد و غيبت صغري به وقوع پيوست. («حضرت مهدي (عج)، فروغ...»، ص 33)

رجوع شود به واژه: غيبت صغري