ذوالفقار
«ذوالفقار» شمشيري شگرف است که ابتدا متعلق به رسول اکرم صلي الله عليه وآله بود و آن حضرت در جنگ احد وقتي که شمشير علي بن ابي طالب عليه السلام در گرماگرم نبرد شکست، آن را به او بخشيد و از همان زمان اين شمشير جنبه مقدس پيدا کرد. در وجه تسميه اين شمشير گفته اند: پشت آن خارهاي پست و بلندي مانند ستون فقرات آدمي داشته است. [۱] .…
«ذوالفقار» شمشيري شگرف است که ابتدا متعلق به رسول اکرم صلي الله عليه وآله بود و آن حضرت در جنگ احد وقتي که شمشير علي بن ابي طالب عليه السلام در گرماگرم نبرد شکست، آن را به او بخشيد و از همان زمان اين شمشير جنبه مقدس پيدا کرد. در وجه تسميه اين شمشير گفته اند: پشت آن خارهاي پست و بلندي مانند ستون فقرات آدمي داشته است. [1] .
علامه مجلسي رحمه الله از مناقب ابن شهر آشوب نقل مي کند: آيه «وَاَنْزَلنا الحَدِيد فِيهِ بَأسٌ شَدِيد وَمَنافِع لِلناسِ» [2] اشاره به ذوالفقار دارد که از آسمان براي پيامبرصلي الله عليه وآله نازل شد [3] و ايشان آن را به حضرت علي عليه السلام بخشيد». در مورد منشأ ذوالفقار اقوال ديگري هم هست؛ ازجمله اينکه در جنگ بدر حضرت علي عليه السلام آن را پس از کشتن صاحبش عاص بن منبه سهمي به دست آورد [4] ، يا جزو هداياي بلقيس به سليمان عليه السلام بود. [5] .
و يا ذوالفقار در روز بدر به دست پيامبرصلي الله عليه وآله رسيد وآن رابه حضرت علي عليه السلام بخشيد. اين شمشير سپس به امام حسن و بعد از او به امام حسين عليه السلام و سرانجام به حضرت مهدي عليه السلام به ارث رسيد. [6] .
از حضرت صادق عليه السلام درباره وجه تسميه آن به ذوالفقار پرسيدند، حضرت عليه السلام فرمود: زيرا اميرالمؤمنين عليه السلام ضربتي با آن به هيچ کس نزد، مگر آنکه در دنيا از حيات «افتقار» (محروميت) پيدا کرد و در آخرت از بهشت» [7] .
در الارشاد شيخ مفيدرحمه الله و الأمالي طوسي با ذکر سند از حضرت صادق عليه السلام نقل شده است: در روز احد فرشته اي که نامش رضوان بود، از آسمان ندا در داد که: «لا سَيْفَ اِلاَّ ذُوالفَقار وَلا فَتي اِلاَّ عَلي» [8] همين حديث را سمعاني در فضايل الصحابه، وابن بطّة در الابانة نقل کرده اند، با اين تفاوت که به جاي غزوه «احد»، غزوه «بدر» گفته اند. [9] .
ازامام صادق عليه السلام نقل شده است: «... وَسَيْفُهُ سَيْفُ رَسُول اللَّه صلي الله عليه وآله ذُوالفَقار...»
و شمشير [آن حضرت هنگام ظهور] همان شمشير پيامبرصلي الله عليه وآله ذوالفقار است». [10] .
پاورقي
[1] ر.ک: علل الشرايع، ج 1، ص 160.
[2] حديد 57: 25.
[3] الکافي، ج 1، ص 235؛ ر.ک: مستدرک، ج 3، ص 309.
[4] ر.ک: ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 14، ص 169.
[5] بحارالانوار، ج 42، ص 57.
[6] ر.ک: من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 418.
[7] المناقب، ج 3، ص 295؛ بحارالانوار، ج 42، ص 58.
[8] الارشاد، ج 1، ص 82 و 87 و86؛ الأمالي طوسي، ص 547.
[9] المناقب، ج 3، ص 296.
[10] الغيبة، ص 307، ح 2.
علامه مجلسي رحمه الله از مناقب ابن شهر آشوب نقل مي کند: آيه «وَاَنْزَلنا الحَدِيد فِيهِ بَأسٌ شَدِيد وَمَنافِع لِلناسِ» [2] اشاره به ذوالفقار دارد که از آسمان براي پيامبرصلي الله عليه وآله نازل شد [3] و ايشان آن را به حضرت علي عليه السلام بخشيد». در مورد منشأ ذوالفقار اقوال ديگري هم هست؛ ازجمله اينکه در جنگ بدر حضرت علي عليه السلام آن را پس از کشتن صاحبش عاص بن منبه سهمي به دست آورد [4] ، يا جزو هداياي بلقيس به سليمان عليه السلام بود. [5] .
و يا ذوالفقار در روز بدر به دست پيامبرصلي الله عليه وآله رسيد وآن رابه حضرت علي عليه السلام بخشيد. اين شمشير سپس به امام حسن و بعد از او به امام حسين عليه السلام و سرانجام به حضرت مهدي عليه السلام به ارث رسيد. [6] .
از حضرت صادق عليه السلام درباره وجه تسميه آن به ذوالفقار پرسيدند، حضرت عليه السلام فرمود: زيرا اميرالمؤمنين عليه السلام ضربتي با آن به هيچ کس نزد، مگر آنکه در دنيا از حيات «افتقار» (محروميت) پيدا کرد و در آخرت از بهشت» [7] .
در الارشاد شيخ مفيدرحمه الله و الأمالي طوسي با ذکر سند از حضرت صادق عليه السلام نقل شده است: در روز احد فرشته اي که نامش رضوان بود، از آسمان ندا در داد که: «لا سَيْفَ اِلاَّ ذُوالفَقار وَلا فَتي اِلاَّ عَلي» [8] همين حديث را سمعاني در فضايل الصحابه، وابن بطّة در الابانة نقل کرده اند، با اين تفاوت که به جاي غزوه «احد»، غزوه «بدر» گفته اند. [9] .
ازامام صادق عليه السلام نقل شده است: «... وَسَيْفُهُ سَيْفُ رَسُول اللَّه صلي الله عليه وآله ذُوالفَقار...»
و شمشير [آن حضرت هنگام ظهور] همان شمشير پيامبرصلي الله عليه وآله ذوالفقار است». [10] .
پاورقي
[1] ر.ک: علل الشرايع، ج 1، ص 160.
[2] حديد 57: 25.
[3] الکافي، ج 1، ص 235؛ ر.ک: مستدرک، ج 3، ص 309.
[4] ر.ک: ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 14، ص 169.
[5] بحارالانوار، ج 42، ص 57.
[6] ر.ک: من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 418.
[7] المناقب، ج 3، ص 295؛ بحارالانوار، ج 42، ص 58.
[8] الارشاد، ج 1، ص 82 و 87 و86؛ الأمالي طوسي، ص 547.
[9] المناقب، ج 3، ص 296.
[10] الغيبة، ص 307، ح 2.
تاریخ و ساعت انتشار :
۲۲:۱۹:۴۸ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
۲۲:۱۹:۴۸ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
دسته بندی :
اموال و دارایی حضرت
اموال و دارایی حضرت
با مهدی
