يکي از نشانه هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا نيشابور است. شيخ طوسي رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجادعليه السلام اين گونه بيان کرده است: «خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي و قبل از خروج سفياني است». [1] « ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني...»
راوندي نيز از امام سجادعليه السلام نقل کرده است: «پس خروج شعيب صالح از سمرقند است». [2] شيخ صدوق رحمه الله خروج او را از نيشابور ذکر کرده است. [3] .
از برخي روايات ديگر استفاده مي شود: او پرچم دار حضرت مهدي عليه السلام و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه مي کند. [4]
پاورقي
[1] کتاب الغيبة، ص 443.

[2] الخرائج والجرائح، ج3، ص1155، ح 61.

[3] کمال الدين، ج 2، ص 443، باب 43، ح 16.

[4] علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 207؛ همچنين ر.ک: کنزالعمال، ج 4، ص 588، ح 39667 و39666؛ کتاب الفتن، ص 188.