خروج سيد حسني
از جمله نشانه هاي ظهور «خروج سيد حسني» از طرف ديلم است. درباره شخصيت سيد حسني در روايات سخني نيامده، ولي رواياتي که سخن از خروج و کشته شدن او دارد تا حدودي به معرفي او پرداخته است.
علامه مجلسي رحمه الله گفته است: در حديث مفضل از حضرت صادق عليه السلام آمده است که فرمود: «حسني آن جوانمرد خوشرويي که از طرف ديلم خروج مي کند و با بيان…
از جمله نشانه هاي ظهور «خروج سيد حسني» از طرف ديلم است. درباره شخصيت سيد حسني در روايات سخني نيامده، ولي رواياتي که سخن از خروج و کشته شدن او دارد تا حدودي به معرفي او پرداخته است.
علامه مجلسي رحمه الله گفته است: در حديث مفضل از حضرت صادق عليه السلام آمده است که فرمود: «حسني آن جوانمرد خوشرويي که از طرف ديلم خروج مي کند و با بيان فصيحي که دارد، فرياد بر مي آورد:
اي آل احمد! اجابت کنيد. دردمند پريشان حال را و آنکه از پيرامون ضريح (شايد مراد کعبه باشد) ندا مي کند؛ پس گنجينه هاي الهي در طالقان او را اجابت مي کنند. [آنها] گنج هايي از طلا و نقره نيستند؛ بلکه مرداني اند همانند قطعه هاي آهن. بر اسب هاي چابک سوار گشته و حربه هايي به دست مي گيرند. پيوسته ستمگران را مي کشند تا اينکه وارد کوفه مي شوند. در حالي که بيشتر جاهاي زمين از لوث وجود بي دينان پاک گشته، سيد حسني آنجا را محل اقامت خود قرار مي دهد.
آن گاه خبر ظهور مهدي عليه السلام به سيد حسني و اصحابش مي رسد، اصحاب به او مي گويند: اي فرزند پيغمبر! اين کيست که در قلمرو ما فرود آمده؟ مي گويد: برويم ببينيم او کيست - در صورتي که به خدا قسم سيد حسني مي داند او مهدي عليه السلام است و بدين جهت اين سخن را مي گويد که به يارانش آن حضرت را بشناساند - پس سيد حسني بيرون مي آيد تا اينکه به مهدي عليه السلام مي رسد. آن گاه مي گويد: اگر تو مهدي آل محمدصلي الله عليه وآله هستي، پس عصاي جدّت پيامبر و انگشتر و جامه و زره آن حضرت کجا است؟ عمامه (سحاب) اسب، شتر، قاطر، الاغ و اسب اصيل رسول خدا و مصحف اميرمؤمنان کجا است؟
پس آن حضرت تمام اينها را به او نشان مي دهد. آن گاه عصاي پيامبر را مي گيرد و در سنگ سختي مي کارد، فوراً برگ مي دهد. منظورش از اين کار آن است که بزرگواري و فضيلت حضرت مهدي عليه السلام را به اصحاب خود بنماياند تا با آن حضرت بيعت کنند.
پس سيد حسني عرضه مي دارد: اللّه اکبر اي فرزند پيغمبر! دستت را بده تا با شما بيعت کنيم. حضرت مهدي عليه السلام دستش را دراز مي کند، سيد حسني و اصحابش بيعت مي کنند». [1] .
مرحوم کليني پايان کار سيد حسني را در ضمن روايتي از امام صادق عليه السلام اين گونه نقل کرده است: «فَيَبتَدِرُ الحَسَنِيُّ اِلَي الخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيهِ اَهْلُ مَکَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَيَبْعَثُونَ بِرَأسِهِ اِلَي الشَّامِيِّ فَيَظْهَرُ عِنْدَ ذَلِکَ صَاحِبُ هَذَا الاَمرِ...» [2] ؛ «... و آن گاه که [سيّد] حسني خروج خود را آغاز مي کند، اهل مکه بر او هجوم آورده، او را به قتل مي رسانند و سر او را بريده براي شامي مي فرستند و دراين هنگام صاحب الامر ظهور خواهد کرد...».
نعماني نيز مي نويسد: «يعقوب سراج گويد: به امام صادق عليه السلام عرض کردم: فرج شيعيان شما کي خواهد بود؟ پس فرمود: آن گاه که فرزندان عباس به اختلاف پردازند و حکومت ايشان سست گردد. [راوي] حديث ياد شده را به عينه ذکر کرده تا رسيده است به ذکر آلات جنگي و زين و افزوده است: «تا اينکه بر فراز مکه فرود آيد، و شمشير را از نيامش بيرون مي کشد، و زره را مي پوشد و پرچم و برد را باز مي کند. عمامه را به سر مي گذارد و عصا را به دست مي گيرد و از خداوند درباره ظهورش اجازه مي خواهد.
پس يکي از خادمان آن حضرت از آن موضوع آگاه مي شود و نزد حسني آمده او را از خبر آگاه مي کند. حسني به خروج از آن حضرت پيش دستي مي کند؛ پس مردم مکه بر او شوريده و او را به قتل مي رسانند و سرش را به نزد شامي مي فرستند. پس در اين هنگام صاحب اين امر ظهور مي کند و مردم با او بيعت کرده از او پيروي مي کنند...». [3] .
برخي، از اين دو روايت استفاده کرده اند که «سيد حسني» همان نفس زکيّه است.
پاورقي
[1] بحارالانوار، ج 53، ص 15.
[2] الکافي، ج 8، ص 224، ح 285.
[3] الغيبة، باب 14، ح 43؛ با اندک تفاوتي، الکافي، ج 8، ص 224، ح 285.
علامه مجلسي رحمه الله گفته است: در حديث مفضل از حضرت صادق عليه السلام آمده است که فرمود: «حسني آن جوانمرد خوشرويي که از طرف ديلم خروج مي کند و با بيان فصيحي که دارد، فرياد بر مي آورد:
اي آل احمد! اجابت کنيد. دردمند پريشان حال را و آنکه از پيرامون ضريح (شايد مراد کعبه باشد) ندا مي کند؛ پس گنجينه هاي الهي در طالقان او را اجابت مي کنند. [آنها] گنج هايي از طلا و نقره نيستند؛ بلکه مرداني اند همانند قطعه هاي آهن. بر اسب هاي چابک سوار گشته و حربه هايي به دست مي گيرند. پيوسته ستمگران را مي کشند تا اينکه وارد کوفه مي شوند. در حالي که بيشتر جاهاي زمين از لوث وجود بي دينان پاک گشته، سيد حسني آنجا را محل اقامت خود قرار مي دهد.
آن گاه خبر ظهور مهدي عليه السلام به سيد حسني و اصحابش مي رسد، اصحاب به او مي گويند: اي فرزند پيغمبر! اين کيست که در قلمرو ما فرود آمده؟ مي گويد: برويم ببينيم او کيست - در صورتي که به خدا قسم سيد حسني مي داند او مهدي عليه السلام است و بدين جهت اين سخن را مي گويد که به يارانش آن حضرت را بشناساند - پس سيد حسني بيرون مي آيد تا اينکه به مهدي عليه السلام مي رسد. آن گاه مي گويد: اگر تو مهدي آل محمدصلي الله عليه وآله هستي، پس عصاي جدّت پيامبر و انگشتر و جامه و زره آن حضرت کجا است؟ عمامه (سحاب) اسب، شتر، قاطر، الاغ و اسب اصيل رسول خدا و مصحف اميرمؤمنان کجا است؟
پس آن حضرت تمام اينها را به او نشان مي دهد. آن گاه عصاي پيامبر را مي گيرد و در سنگ سختي مي کارد، فوراً برگ مي دهد. منظورش از اين کار آن است که بزرگواري و فضيلت حضرت مهدي عليه السلام را به اصحاب خود بنماياند تا با آن حضرت بيعت کنند.
پس سيد حسني عرضه مي دارد: اللّه اکبر اي فرزند پيغمبر! دستت را بده تا با شما بيعت کنيم. حضرت مهدي عليه السلام دستش را دراز مي کند، سيد حسني و اصحابش بيعت مي کنند». [1] .
مرحوم کليني پايان کار سيد حسني را در ضمن روايتي از امام صادق عليه السلام اين گونه نقل کرده است: «فَيَبتَدِرُ الحَسَنِيُّ اِلَي الخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيهِ اَهْلُ مَکَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَيَبْعَثُونَ بِرَأسِهِ اِلَي الشَّامِيِّ فَيَظْهَرُ عِنْدَ ذَلِکَ صَاحِبُ هَذَا الاَمرِ...» [2] ؛ «... و آن گاه که [سيّد] حسني خروج خود را آغاز مي کند، اهل مکه بر او هجوم آورده، او را به قتل مي رسانند و سر او را بريده براي شامي مي فرستند و دراين هنگام صاحب الامر ظهور خواهد کرد...».
نعماني نيز مي نويسد: «يعقوب سراج گويد: به امام صادق عليه السلام عرض کردم: فرج شيعيان شما کي خواهد بود؟ پس فرمود: آن گاه که فرزندان عباس به اختلاف پردازند و حکومت ايشان سست گردد. [راوي] حديث ياد شده را به عينه ذکر کرده تا رسيده است به ذکر آلات جنگي و زين و افزوده است: «تا اينکه بر فراز مکه فرود آيد، و شمشير را از نيامش بيرون مي کشد، و زره را مي پوشد و پرچم و برد را باز مي کند. عمامه را به سر مي گذارد و عصا را به دست مي گيرد و از خداوند درباره ظهورش اجازه مي خواهد.
پس يکي از خادمان آن حضرت از آن موضوع آگاه مي شود و نزد حسني آمده او را از خبر آگاه مي کند. حسني به خروج از آن حضرت پيش دستي مي کند؛ پس مردم مکه بر او شوريده و او را به قتل مي رسانند و سرش را به نزد شامي مي فرستند. پس در اين هنگام صاحب اين امر ظهور مي کند و مردم با او بيعت کرده از او پيروي مي کنند...». [3] .
برخي، از اين دو روايت استفاده کرده اند که «سيد حسني» همان نفس زکيّه است.
پاورقي
[1] بحارالانوار، ج 53، ص 15.
[2] الکافي، ج 8، ص 224، ح 285.
[3] الغيبة، باب 14، ح 43؛ با اندک تفاوتي، الکافي، ج 8، ص 224، ح 285.
تاریخ و ساعت انتشار :
۲۲:۱۹:۴۸ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
۲۲:۱۹:۴۸ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
دسته بندی :
خروج سید حسنی
خروج سید حسنی
با مهدی
