در برخي از روايات «خروج خراساني» به عنوان يکي از نشانه هاي ظهور بيان شده است. اگر چه در اين روايات به روشني او معرفي نشده است؛ ولي برخي او را مردي از بني تميم دانسته اند. [1] .

اغلب رواياتي که نام او را برده اند، از خراساني همراه سفياني ياد کرده اند. امام صادق عليه السلام فرمود: «خُرُوجُ الثَّلاثَةِ الخُراساني وَالسُّفياني وَاليَماني فِي سَنَةٍ واحِدَةٍ فِي شَهْرٍ واحِدٍ في يَوْمٍ واحِدٍ وَلَيْسَ فيها رايَةٌ بِأَهْدَي مِنْ رايَةِاليَماني يَهدِي إِلَي الْحَقِّ» [2] ؛ «خروج خراساني، سفياني و يماني در يک سال و يک ماه و يک روز تحقق مي يابد و در بين آنها پرچمي هدايتگرتر از يماني نيست که او به حق هدايت مي کند».

و در برخي روايات از خراساني و سفياني به دو اسب مسابقه تشبيه شده اند که خراساني از مشرق و سفياني از مغرب به طرف کوفه در حرکت اند. [3] .

البته روايتي نيز از خروج او به عنوان يکي از نشانه هاي حتمي قيام حضرت مهدي عليه السلام ياد شده که به جاي خروج يماني ذکر شده است. [4] .
پاورقي
[1] روزگار رهايي، ص 1043.

[2] کتاب الغيبة، ص 446.

[3] الغيبة، ص 259.

[4] ر.ک: همان، ص 289، ح 6.