«نشانه هاي ظهور» عبارت است از آن دسته از رخدادها که بر اساس پيش بيني معصومين عليهم السلام، قبل و يا در آستانه ظهور حضرت مهدي عليه السلام پديد مي آيد و تحقّق هر يک از آن نشانه ها نويدي از نزديک تر شدن آن قيام جهاني است؛ به گونه اي که با تحقق مجموعه رخدادهاي پيشگويي شده و به دنبال آخرين نشانه ظهور، حضرت مهدي عليه السلام قيام خواهد کرد.

از آنجايي که در منابع ديني، قيام حضرت مهدي عليه السلام، به عنوان يکي از نشانه هاي برپايي قيامت شمرده شده است؛ پاره اي از نشانه هاي ظهور به عنوان نشانه

قيامت نيز شمرده مي شود. (اشراط الساعة)

امام علي عليه السلام در اين باره فرموده است: «پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه وآله فرمود: به ناگزير ده چيز قبل از برپايي قيامت خواهد بود: سفياني، دجّال، دود، دابه، خروج قائم عليه السلام، طلوع خورشيد از مغرب خود، نزول حضرت عيسي عليه السلام، فرو رفتن در مشرق و فرو رفتن در جزيرة العرب و آتشي که از قعر عدن بيرون خواهد آمد تا مردم را به سوي محشر سوق دهد.». [1] .
پاورقي
[1] کتاب الغيبة، ص 436، ح 426.