با توجه به افکار و عقايد انجمن حجتيه، مي توان به راحتي نتيجه گرفت که اعضاي اين گروه، هرگز با انقلاب اسلامي رابطه اي برقرار نکردند؛ چه اينکه اين قيام شيعي را بر خلاف نظر خود مي دانستند.

«آنان مبارزه را ممنوع کرده بودند و معتقد بودند اين مبارزه به جايي نمي رسد مسؤولان انجمن اعلام کردند: هر کس مايل به شرکت در فعاليت هاي سياسي و تظاهرات باشد، بايد از انجمن کناره گيري کند. در اين ايام بسياري از اعضا - که عمدتاً مقلد امام خميني رحمه الله بودند - علاوه بر شرکت در فعاليت هاي ضد رژيم، برخوردهاي فکري با انجمن را آغاز کردند و برخي با عنوان سازمان «عباد صالح» انشعاب يافتند». [1] .

از جمله مواردي که به صراحت در مقابل فرمايش بنيان گذار انقلاب ايستادگي کردند، برپايي جشن هاي نيمه شعبان در سال 1357 بود! [2] اين در صورتي بود که امام خميني رحمه الله در سوگ شهداي نهضت اسلامي، مردم را به عزاي عمومي و عدم برگزاري جشن دعوت کرده بود.

در 26 تيرماه 1362 امام خميني رحمه الله در پي سخناني مهم، کساني را که معتقد بودند بايد معصيت زياد شود تا امام زمان ظهورعليه السلام کند، به شدت مورد مذمت قرار داد. در پي آن بود که رسماً اين انجمن طبق بيانيه اي انحلال خود را اعلام کرد. [3] .
پاورقي
[1] از: علي اکبر هاشمي رفسنجاني: روزنامه عروةالوثقي، 22 مهرماه 1361 به نقل از کتاب در شناخت حزب قاعدين.

[2] ر.ک: مجله پگاه، ش 72، سال 81.

[3] تحقيق از: محسن ملکي.