خداوند در اين باره مي فرمايد: «يا يَحْيي خُذِالکِتابَ بِقُوَةٍ وَآتَيْناهُ الحُکْمَ صَبِيّاً» «اي يحيي! کتاب [خدا] را به جد و جهد بگير و [ما] از کودکي به وي حکم (نبوّت) داديم». [۱] . بنابراين همان گونه که خداوند متعال، مقام نبوّت را به کودک خردسالي عطا فرمود؛ مقام امامت را نيز مي تواند به انساني با تمام صفات لازم، در سن کودکي عطا فرمايد. پاورقي [۱] مريم ۱۹: ۱۲.