در بعضي از کتاب ها، «ابوصالح» به عنوان يکي از کنيه هاي حضرت مهدي عليه السلام ياد شده است. شايد اين کنيه با استفاده از روايت ذيل باشد:

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «هرگاه راه خودرا در سفرگم کردي، سپس بانگ برآور: «اي ابا صالح» يا«اي صالح». خداوند رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده». [1] .

معروف است که برخي از عرب هاي شهري و بيابان گرد، پيوسته در توسلات و ياري خواستن هاي خود، آن حضرت را به اين اسم مي خوانند و شعرا و ادبا نيز در قصيده ها و مدح هاي خود، از اين کنيه استفاده کرده اند. [2] .

از اين رو در برخي از ملاقات هايي نيز که رخ داده است، از آن حضرت به عنوان «ابا صالح» ياد شده است. [3] .
پاورقي
[1] شيخ صدوق، من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 298.

[2] طبرسي نوري، نجم الثاقب، ص 60.

[3] ر.ک: بحارالانوار، ج 53، ص 292.