حضرت عبدالعظيم حسني رحمة اللَّه عليه حكايت كند:

روزي خدمت حضرت جواد الأئمّه ( عليهم السلام ) : عرض كردم: ياابن رسول اللّه! اميدوارم كه شما قائم از اهل بيت محمّد ( صلي الله عليه وآله وسلم ) باشيد.

امام جواد ( عليه السلام ) فرمود: اي ابوالقاسم! هر يك از ما ائمّه، در زمان و موقعيّت خود، قائم و مجري احكام الهي و هدايت گر مردم به سوي دين خدا مي باشيم.

وليكن آن قائمي كه خداوند به وسيله او زمين را از شرك و فساد پاك مي گرداند و عدل و داد را مي گستراند، ولادتش مخفي و پنهان مي باشد و از ديد انسان ها غايب و نامعلوم خواهد بود، بردن نام او در زمان غيبتش حرام است.

او هم نام و هم كُنيه با حضرت رسول، محمّد ( صلي الله عليه وآله وسلم ) مي باشد؛ طيّ الأرض مي نمايد و زمين برايش مي چرخد، تمام مشكلات برايش آسان مي گردد و سختي ها و ناملايمات در مقابل حضرتش ذليل و متواضع مي باشند.

به تعداد اصحاب رسول خدا ( صلي الله عليه وآله وسلم ) در جنگ بدر - يعني سيصد و سيزده نفر - از دورترين سرزمين ها برايش احضار و اجتماع مي نمايند كه خداوند متعال در قرآن، نيز به آن اشاره نموده: (أيْنَ ما تَكُونُوا يَاْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَميعاً إنَّ اللَّهَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ).

( - سوره بقرة: آيه 148. )

يعني؛ هر كجا باشيد، خداوند شما را حاضر مي گرداند، زيرا كه او بر هر كاري قادر و توانا است.

و چون اين تعداد نفرات تكميل گردد، با حضرت قائم عجّل اللّه تعالي فرجه الشّريف عهد و پيمان ببندند، ده هزار نيروي كمكي ديگر برايش مي رسد و با اذن خداوند متعال قيام و خروج مي نمايد؛ و دشمنان و مخالفان خداوند را به قدري به هلاكت مي رساند تا خدا از او راضي گردد.

حضرت عبدالعظيم حسني گويد: اظهار داشتم: اي مولا و سرورم! چگونه به رضايت و خوشنودي پروردگار، علم پيدا مي كند؟

فرمود: خداوندِ توانا، در قلب و درونش رحمت و رأفت ايجاد مي گرداند.

و چون امام زمان ( عليه السلام ) داخل مدينه منوّره شود، دو بُت لات و عُزّي را خارج نمايد و آن ها را در حضور افراد به آتش مي كشد.

( - احتجاج طبرسي: ج 2، ص 481، ح 324، إعلام الوري : ج 2، ص 242، إكمال الدّين: ص 377، ح 2، كفاية الأثر: ص 281، با مختصر تفاوتي در الفاظ. )