از جمله اجماعيات و ضروريات مذهب شيعه، حقيقت رجعت است، يعني پيش از قيامت، در زمان حضرت مهدي (عج) و بعد از آن حضرت، جمعي از مؤمنان خالص و جمعي از كافران خالص. و به عبارت ديگر جمعي از نيكان بسيار نيك و جمعي از بدان بسيار بد، به دنيا بر مي گردند.

( - نورالثقلين: ج 4، ص 100 . )

خوبان و نيكان و مؤمنان خالص به دنيا بر مي گردند براي اينكه با ديدن دولت ائمه ( عليهم السلام ) : ديده هايشان روشن گردد ومقداري از جزاي خوبي هايشان در دنيا به آنها برسد.

و بدان و كافران محض، به دنيا بر مي گردند براي اينكه به عقوبت و عذاب دنيوي برسند. و دولتي كه نمي خواستند به اهل بيت ( عليهم السلام ) : برسد را مشاهده كنند، و همچنين براي اينكه شيعيان از ايشان انتقام بگيرند.

و ساير مردم در قبرها مي مانند تا روز قيامت محشور شوند. چنانچه در احاديث بسيار وارد شده كه رجوع نمي كند در رجعت مگر كسيكه ايمان خالص داشته و يا كافر محض باشد، امّا ساير مردم به حال خود باقي مي مانند، تا روز قيامت.

( - بحارالانوار: ج 53، ص 39، ح 1. )

مرحوم علامه مجلسي رحمه اللَّه مي فرمايد:

... اكثر علماي اماميه دعواي اجماع بر حقيقت رجعت كرده اند مانند:

محمد بن بابويه در رساله اعتقادات - شيخ مفيد وسيد مرتضي و شيخ طبرسي و سيد بن طاووس وغير ايشان از اكابر علماي اماميه ... .

و همچنين مي فرمايد:

چگونه ممكن است شخص با ايماني كه حقّانيت اهلبيت ( عليهم السلام ) : را باور كرده در مورد رجعت ترديد كند، در صورتي كه نزديك به 200 حديث صريح از امامان اهل بيت ( عليهم السلام ) : به طور متواتر به دست ما رسيده و بيش از چهل تن از بزرگان شيعه از قبيل شيخ طوسي، شيخ مفيد، سيّد مرتضي علم الهدي ، شيخ صدوق و كليني وامثال آنها در آثار پرارج خود گرد آورده اند.

سپس مي فرمايد: من تصوّر مي كنم كه هر كس در مورد رجعت ترديد كند، او در مورد امامان اهلبيت شكّ دارد، چون آن را نمي تواند در ميان شيعيان ابراز كند، براي تخريب آئين مقدّس و براي گول زدن افراد ضعيف الايمان چنين اظهار مي كند كه اهلبيت را قبول دارد و رجعت را قبول ندارد.

( - بحارالانوار: ج 53، ص 122 و 123. )