سيد جليل ، آقا سيد جعفر قزوينى مى گويد: بـا پدرم - مرحوم آقاى سيد باقر قزوينى - به مسجدسهله مى رفتيم .وقتى نزديك مسجد رسيديم ،به او گفتم : اين حرفهايى كه از مردم مى شنوم ، يعنى هر كس چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله بيايد حضرت مهدى (ع ) را مى بيند، پايه و اساسى ندارد.پدرم غضبناك متوجه من شد و گفت : چرا اساسى نداشته باشد؟ فقط به خاطر آن كه تو نديده اى ؟آيـا هـر چيزى كه تو نديده اى اصل ندارد؟ و خيلى مرا سرزنش كرد، به طورى كه از گفته خويش پشيمان شدم .

داخل مسجد شديم .هيچ كس در آن جا نبود.وقتى پدرم در وسط مسجد، براى خواندن دو ركعت نـمـاز اسـتـجاره ايستاد، شخصى از طرف مقام حضرت حجت (ع )متوجه او شد و از كنارش عبورنـمـود.بـه او سلام كرد و با ايشان مصافحه نمود.دراين جا پدرم به من توجه كرد و پرسيد: اين آقاكيست ؟گفتم : آيا او حضرت مهدى (ع ) است ؟فرمود: پس كيست ؟من به دنبال آن حضرت دويدم ، ولى احدى را نه در مسجد و نه در خارج آن نديدم