اگر منصفانه نگاه کنیم، می­یابیم که دلیل اصلی بحران آب، رفتار نامناسب ما در برابر این مایع حیاتی است.
راوی: اما چرا بارندگی در سال­های اخیر کم شده؟ نظرات متعددی در مورد خشکسالی و نباریدن بارون وجود داره. بعضی می­گن: «ابرها زیر پاشون رو نگاه می­کنن و وقتی ببینن درختی نیست، اون­ها هم نمی­بارن.» گروهی دیگه معتقدن: «تغییرات جوی و گرم شدن زمین، به دلیل گسترش کارخانه­ های آلاینده و پاره شدن لایه اُزون باعث بارش کم ابرها شده.»

عده ­ای دیگه ­ای هم بر این باورند که: «به دلیل گسترش گناه، نعمت­ های الهی زائل شده و بارون دیگر نمی ­باره.» خلاصه هر کدوم از این عوامل رو که دخیل بدونیم، باید بپذیریم عامل این خشک­سالی خود ما هستیم.

و اگر نه خدا که همون خداست و ابر و آسمون هم همون ابر و آسمون، چیزی که این وسط تغییر پیدا کرده ما انسان­ها و روش برخورد ما با طبیعته. اما چه چیزی در درون ما تغییر کرده که باعث بروز اینگونه رفتارها شده؟ ما چه تفاوتی نسبت به گذشته خودمون یا نسبت به والدین و نسل­های قبلیمون پیدا کردیم؟

پاسخ یک کلمه است. دل­های ما، دیگه مثل قبل نیست. در نتیجه رفتار ما هم تغییر پیدا کرده. احتمالاً جملاتی از این قبیل رو بارها شنیدین که: «یادش به خیر قدیما، دل­هامون مهربون­ تر، صمیمی ­تر و سبزتر بود. اما حالا برادر از برادر خبر نداره.» پس باید فکری به حال دل­هامون بکنیم. چون وقتی دل آباد نباشه، فکر و رفتار هم درست عمل نمی­کنه.