0%
پنجشنبه ، ۰۹ فروردین ۱۴۰۳

پرتال تخصصی تبیان مهدویت

تبیان مهدویت ، بزرگترین پایگاه اینترنتی مهدویت

دانشنامه مهدویت حرف ذ

دانشنامه مهدویت حرف  ذ
ذی طوی
«طوی» در لغت به معنای پیچیدن و در نوردیدن است و برخی از مشتقات آن (چون «طایه») به سرزمین هموار و صخره های بزرگ در ریگزارهای پهناور گفته می شود. [۱] .
«ذی طوی» در یک فرسخی مکه، ودر داخل حرم قرار دارد و از آنجا خانه های مکه دیده می شود. [۲] .
در برخی روایات از آن به عنوان جایگاه حضرت مهدی علیه السلام در دوران غیبت یاد شده…
ذی طوی

«طوی» در لغت به معنای پیچیدن و در نوردیدن است و برخی از مشتقات آن (چون «طایه») به سرزمین هموار و صخره های بزرگ در ریگزارهای پهناور گفته می شود. [1] .

«ذی طوی» در یک فرسخی مکه، ودر داخل حرم قرار دارد و از آنجا خانه های مکه دیده می شود. [2] .

در برخی روایات از آن به عنوان جایگاه حضرت مهدی علیه السلام در دوران غیبت یاد شده است. عیاشی به سند خود از عبدالاعلی حلبی آورده است: حضرت ابوجعفر امام باقرعلیه السلام فرمود: «به ناچار صاحب این امر را در یکی از این دره ها غیبتی خواهد بود [و] با دست خود به سوی ذی طوی اشاره فرمود». [3] .

و در بعضی دیگر از روایات آمده است: حضرت قبل از ظهور و در آستانه قیام در ذی طوی به سر می برد. امام باقرعلیه السلام می فرماید: «قائم علیه السلام آن روز (ظهور) را در «ذی طوی» در حال انتظار با 313 نفر به تعداد اهل بدر، به سر می برد، تا پشتش را به حجرالاسود تکیه داده پرچم بر افراشته را به اهتزاز در آورد». [4] .

و امام صادق علیه السلام نیز در این رابطه می فرماید: «گویی قائم علیه السلام را با چشم خود می بینم که با پاهای برهنه در «ذی طوی» سر پا ایستاده؛ همانند حضرت موسی علیه السلام نگران و منتظر است که به مقام [ابراهیم] بیاید و دعوت خود را اعلام نماید». [5] .

در فرازی از دعای ندبه می خوانیم: «ای کاش می دانستم که در کجا مسکن گزیده ای؟ یا کدامین سرزمین تو را در آغوش کشیده؟ آیا در کوه رضوی هستی؟ یا در ذی طوی؟»

آنچه گفتنی است اینکه: «ارتباط آن حضرت با این دو مکان، مانند ارتباط ایشان با سایر اماکن مقدس و متبرکه دیگر است که پرستش و عبادت خدا در آن اماکن فضیلت دارد؛ مثل مسجدالحرام، مسجد مدینه طیبه، مشهد حسینی، مسجد کوفه و مسجد سهله،معلوم شده است حضرت در این مکان ها رفت و آمد دارند و این دو مکان را نیز به واسطه همین دو خصوصیت در دعای ندبه نام می برند؛ کوه رضوی نیز یکی از مقامات آن حضرت و اماکنی است که گاهی به آنجا تشریف می بردند. [6] .

پی نوشت ها:

[1] احمدبن فارس، معجم مقاییس اللغه، ج 3، ص 430.

[2] مجمع البحرین، ج 1، ص 279.

[3] الغیبه، ص 264، ح 30.

[4] همان، ص 448.

[5] بحارالانوار، ج 52، ص 385.

[6] کتاب الغیبه، ص 103، فروغ ولایت در دعای ندبه، ص 40.

ذی طوی

«ذی طوی نام مکانی در حدود یک فرسخی مکّه، در را «تنعیم» قرار گرفته، است.

در روایات عنوان شده که «هنگام ظهور امام قائم (عج) آن حضرت قبل از آنکه کنار کعبه رود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در انتظار 312 نفر از یاران خاصش توقّف می کند، تا اینکه آنها می آیند و به آن حضرت می پیوندند...» («بحارالانوار»، ج 52، ص 304 و 307)


ذکر

«سیّد علی محمّد شیرازی» معروف به «باب» در آغاز کار، خود را «ذِکْر» نامید تا بعداً آیه ی شریفه ی:

«إِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّکْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ (حجر/9)

: ما قرآن را نازل کردیم، و به طور قطع نگهدار آن هستیم»

و آیه ی مبارکه ی:

«فَسْئَلوُا اَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ (نحل/43)

: اگر نمی دانید از آگاهان بپرسید»

را با خود مطابق کند. به همین جهت معروف به «سیّد ذِکْر» شد. بعدها که از سادگی مردم عوام استفاده کرد، خود را «باب» امام زمان (عج) نامید و گفت: «من واسطه ی میان مردم و حضرت هستم». («مهدی موعود»، مقدّمه، ص 157)

ذوالفقار

«ذوالفقار» نام شمشیر دو سر حضرت علی علیه السلام است که طبق روایات اینک در محضر ولی عصر (عج) می باشد.

برای فرج آن حضرت نشانه هایی هست که یکی از آنها سخن گفتن «ذوالفقار» است که از غلاف خود خارج می شود و می گوید:

«ای ولیّ خدا! بپاخیز و به وسیله ی من و به نام خدا دشمنان خدا را نابود کن».

این مطلب از زبان «سیّد محمّد شمس الدّین» نایب خاصّ حضرت قائم (عج) در دوران غیبت کبری نقل شده است. («جزیره ی خضراء»، ص 177)

ذوالفقار

«ذوالفقار» شمشیری شگرف است که ابتدا متعلق به رسول اکرم صلی الله علیه وآله بود و آن حضرت در جنگ احد وقتی که شمشیر علی بن ابی طالب علیه السلام در گرماگرم نبرد شکست، آن را به او بخشید و از همان زمان این شمشیر جنبه مقدس پیدا کرد. در وجه تسمیه این شمشیر گفته اند: پشت آن خارهای پست و بلندی مانند ستون فقرات آدمی داشته است. [1] .

علامه مجلسی رحمه الله از مناقب ابن شهر آشوب نقل می کند: آیه «وَاَنْزَلنا الحَدِید فِیهِ بَأسٌ شَدِید وَمَنافِع لِلناسِ» [2] اشاره به ذوالفقار دارد که از آسمان برای پیامبرصلی الله علیه وآله نازل شد [3] و ایشان آن را به حضرت علی علیه السلام بخشید». در مورد منشأ ذوالفقار اقوال دیگری هم هست؛ ازجمله اینکه در جنگ بدر حضرت علی علیه السلام آن را پس از کشتن صاحبش عاص بن منبه سهمی به دست آورد [4] ، یا جزو هدایای بلقیس به سلیمان علیه السلام بود. [5] .

و یا ذوالفقار در روز بدر به دست پیامبرصلی الله علیه وآله رسید وآن رابه حضرت علی علیه السلام بخشید. این شمشیر سپس بهامام حسن و بعد از او به امام حسین علیه السلام و سرانجام به حضرت مهدی علیه السلام به ارث رسید. [6] .

از حضرت صادق علیه السلام درباره وجه تسمیه آن به ذوالفقار پرسیدند، حضرت علیه السلام فرمود: زیرا امیرالمؤمنین علیه السلام ضربتی با آن به هیچ کس نزد، مگر آنکه در دنیا از حیات «افتقار» (محرومیت) پیدا کرد و در آخرت از بهشت» [7] .

در الارشاد شیخ مفیدرحمه الله و الأمالی طوسی با ذکر سند از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است: در روز احد فرشته ای که نامش رضوان بود، از آسمان ندا در داد که: «لا سَیْفَ اِلاَّ ذُوالفَقار وَلا فَتی اِلاَّ عَلی» [8] همین حدیث را سمعانی در فضایل الصحابه، وابن بطّه در الابانه نقل کرده اند، با این تفاوت که به جای غزوه «احد»، غزوه «بدر» گفته اند. [9] .

ازامام صادق علیه السلام نقل شده است: «... وَسَیْفُهُ سَیْفُ رَسُول اللَّه صلی الله علیه وآله ذُوالفَقار...»

و شمشیر [آن حضرت هنگام ظهور] همان شمشیر پیامبرصلی الله علیه وآله ذوالفقار است». [10] .

پی نوشت ها:

[1] ر.ک: علل الشرایع، ج 1، ص 160.

[2] حدید 57: 25.

[3] الکافی، ج 1، ص 235؛ ر.ک: مستدرک، ج 3، ص 309.

[4] ر.ک: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 14، ص 169.

[5] بحارالانوار، ج 42، ص 57.

[6] ر.ک: من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 418.

[7] المناقب، ج 3، ص 295؛ بحارالانوار، ج 42، ص 58.

[8] الارشاد، ج 1، ص 82 و 87 و86؛ الأمالی طوسی، ص 547.

[9] المناقب، ج 3، ص 296.

تبیان-مهدویت-امام زمان -مهدوی -منجی - ظهور - آخرالزمان -رجعت


[10] الغیبه، ص 307، ح 2.
تاریخ و ساعت انتشار :
۱۵:۱۸:۵۳ ~~~ ۱۴۰۰/۰۳/۰۶
دسته بندی :
دانشنامه مهدویت حرف ذ
با مهدی

بنر های حاشیه پست

اظهار نظر در مورد دانشنامه مهدویت حرف ذ .::. پرتال تخصصی تبیان مهدویت

*
*
دانلود مستقیم