این که می گوییم قضیه مهدویت مخصوص شیعه نبوده، بلکه همه فرقه های اسلامی از آن اطلاع دارند، شاهدش این سؤال عمر بن خطاب است؛ چون از صدر اسلام همه از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در این زمینه چیزهایی شنیده بودند. به همین جهت است که عمر نیز خدمت امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمده و از ایشان در این مورد پرسش می کند.

جابر بن عبداللَّه از امام باقرعلیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود:

«سَأَلَ عُمَرُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِین علیه السلام عَنِ الْمَهْدِی، قَالَ: یا ابْنَ أَبِی طَالِبٍ أَخْبِرْنِی عَنِ الْمَهْدِی، مَا اسْمُهُ؟

قَالَ: أَمَّا اسْمُهُ، فَلَا، إِنَّ حَبِیبِی وَخَلِیلِی عَهِدَ إِلَی أَنْ لَا أُحَدِّثَ بِاسْمِهِ حَتَّی یبْعَثَهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ وَهُوَ مِمَّا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ رَسُولَهُ فِی عِلْمِهِ»؛(1)

«عمر بن خطاب از امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد مهدی پرسید و گفت: ای فرزند ابی طالب! برایم از مهدی خبر بده که نامش چیست؟

امام فرمود: امّا اسم آن حضرت را نمی توانم بگویم، چون دوست و حبیب من (پیامبر خداصلی الله علیه وآله) با من عهد کرده که نام او را بیان نکنم تا زمانی که خداوند متعال او را برانگیزد، چون آن از چیزهایی است که خدا علمش را به رسولش به ودیعه گذاشته است».


1- 43. بحارالانوار، ج 51، ص 33 / کمال الدین، ج 2، ص 648 / غیبت طوسی، ص 470.