چه کسانی امام زمان علیه السلام را زیارت کرده اند؟
الف) دیدار یار!
عدّه ای از شیعیان از جمله علی بن بلال، احمد بن هلال، محمّد بن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح در یک خبر طولانی که مشهور هم هست می گویند: با هم به محضر مولایمان امام حسن عسکری علیه السلام رفتیم تا در مورد حجت بعد از ایشان سؤال کنیم. در آن مجلس حدود ۴۰ نفر حاضر بودند که عثمان بن سعید بن عمرو العمری…
عدّه ای از شیعیان از جمله علی بن بلال، احمد بن هلال، محمّد بن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح در یک خبر طولانی که مشهور هم هست می گویند: با هم به محضر مولایمان امام حسن عسکری علیه السلام رفتیم تا در مورد حجت بعد از ایشان سؤال کنیم. در آن مجلس حدود ۴۰ نفر حاضر بودند که عثمان بن سعید بن عمرو العمری…
الف) دیدار یار!
عدّه ای از شیعیان از جمله علی بن بلال، احمد بن هلال، محمّد بن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح در یک خبر طولانی که مشهور هم هست می گویند: با هم به محضر مولایمان امام حسن عسکری علیه السلام رفتیم تا در مورد حجت بعد از ایشان سؤال کنیم. در آن مجلس حدود 40 نفر حاضر بودند که عثمان بن سعید بن عمرو العمری بلند شد و عرض کرد:
ای فرزند رسول خدا! می خواهم سؤالی بپرسم که شما از همه داناتر هستید.
امام فرمود: بنشین ای عثمان، آن گاه با ناراحتی بلند شد که برود و فرمود: کسی خارج نشود. هیچ کسی از ما حرکت نکردیم، پس از لحظاتی عثمان را صدا زد، عثمان جلوی پای حضرت ایستاد. آن جناب فرمود: بگویم برای چه آمده اید؟ همه گفتند: بفرمایید، ای فرزند رسول خدا!
امام فرمود: آمدید از حجت بعد از من بپرسید. گفتند: آری.
ناگهان جوانی ظاهر شد که گویا پاره ای از ماه است و شبیه ترین فرد به امام عسکری علیه السلام بود.
حضرت فرمود:
«هَذَا إِمَامُکُمْ مِنْ بَعْدِی وَخَلِیفَتِی عَلَیکُمْ أَطِیعُوهُ وَلَا تَتَفَرَّقُوا مِنْ بَعْدِی فَتَهْلِکُوا فِی أَدْیانِکُمْ؛ أَلَا وَإِنَّکُمْ لَا تَرَوْنَهُ مِنْ بَعْدِ یوْمِکُمْ هَذَا حَتَّی یتِمَّ لَهُ عُمُرٌ، فَاقْبَلُوا مِنْ عُثَْمانَ مَا یقُولُهُ وَانْتَهُوا إِلَی أَمْرِهِ وَاقْبَلُوا قَوْلَهُ فَهُوَ خَلِیفَهُ إ
مَامِکُمْ وَالْأَمْرُ إِلَیهِ»؛(1)
ب) دیدار ماه تابان
احمد بن اسحاق می گوید: به محضر امام حسن عسکری علیه السلام رسیدم تا از آن حضرت در مورد جانشین بعد از ایشان بپرسم. وقتی شرفیاب شدم، قبل از این که حرفی بزنم، خود آن حضرت فرمود:
«یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ! إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَتَعَالَی لَمْ یخْلِ الْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ وَ لَا تَخْلُو إِلَی یوْمِ الْقِیامَهِ مِنْ حُجَّهِ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ بِهِ یدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَبِهِ ینَزِّلُ الْغَیثَ وَبِهِ یخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ.
«ای احمد پسر اسحاق! خداوند متعال از روزی که حضرت آدم علیه السلام را خلق فرمود تا کنون هیچ روزی زمین را خالی از حجت خود قرار نداده است و تا روز قیامت نیز چنین است که به وسیله این حجت الهی، بلاها را از اهل زمین دفع می کند و به برکت وجود او باران نازل می کند و به خاطر او برکات زمین را بیرون می آورد.
قَالَ: فَقُلْتُ: یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! فَمَنِ الْإِمَامُ وَالْخَلِیفَهُ بَعْدَکَ؟
فَنَهَضَ علیه السلام فَدَخَلَ الْبَیتَ ثُمَّ خَرَجَ وَعَلَی عَاتِقِهِ غُلَامٌ کَأَنَّ وَجْهَهُ الْقَمَرُ لَیلَهَ الْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ ثَلَاثِ سِنِینَ، فَقَالَ: یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ لَوْ لَا کَرَامَتُکَ عَلَی اللَّهِ وَ عَلَی حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیکَ ابْنِی هَذَا، إِنَّهُ سَمِی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وَکَنِیهُ الَّذِی یمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً.
یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ مَثَلُهُ فِی هَذِهِ الْأُمَّهِ مَثَلُ الْخَضِرِعلیه السلام وَمَثَلُهُ کَمَثَلِ ذِی الْقَرْنَینِ وَاللَّهِ لَیغِیبَنَّ غَیبَهً لَا ینْجُو فِیهَا مِنَ التَّهْلُکَهِ إِلَّا مَنْ یثْبِتُهُ اللَّهُ عَلَی الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَوَفَّقَهُ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ.
گفتم: ای پسر رسول خدا! پس امام و جانشین بعد از شما کیست؟
امام علیه السلام بلند شد و داخل اطاق رفت و برگشت؛ در حالی که بر دوش او کودکی بود. گویا چهره اش مانند ماه شب چهارده می درخشید، آن کودک حدوداً سه ساله بود. بعد فرمود:
ای احمد! اگر بزرگواری و منزلت تو نزد خدا و ما نبود، این فرزند را به تو نشان نمی دادم، او همنام رسول خداصلی الله علیه وآله و هم کنیه اوست، کسی که زمین را از عدل و داد پر می کند؛ چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد.
ای احمد! مَثل او در این امّت، مَثل خضرعلیه السلام و مَثل ذی القرنین است، به خدا قسم که حتماً غیبتی خواهد داشت که در این مدت غیبت هیچ کسی از هلاکت نجات نمی یابد؛ مگر کسانی که خداوند آنان را بر امامت وی پایدار بدارد و او را بر دعا برای تعجیل فرجش موفق گرداند.
قَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ: فَقُلْتُ لَهُ: یا مَوْلَای! هَلْ مِنْ عَلَامَهٍ یطْمَئِنُّ إِلَیهَا قَلْبِی؟
فَنَطَقَ الْغُلَامُ علیه السلام بِلِسَانٍ عَرَبِی فَصِیحٍ فَقَالَ: أَنَا بَقِیهُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَالْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَینٍ یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ»؛(2)
احمد بن اسحاق گوید: عرض کردم: ای آقا و مولای من! آیا علامت و نشانه ای می فرمایید که قلب من مطمئن گردد؟
در همین حال آن کودک به زبان عربی فصیح فرمود: من باقیمانده و ذخیره خدا در زمین هستم و از دشمنانش انتقام خواهم گرفت. پس از این دنبال چیزی نباش، ای احمد بن اسحاق!»
1- 36. غیبت طوسی، ص 357 / بحارالانوار، ج 51، ص 346.
2- 37. کشف الغمه، ج 2، ص 526 / بحارالانوار، ج 52، ص 23/ کمال الدین، ج 2، ص 384.
عدّه ای از شیعیان از جمله علی بن بلال، احمد بن هلال، محمّد بن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح در یک خبر طولانی که مشهور هم هست می گویند: با هم به محضر مولایمان امام حسن عسکری علیه السلام رفتیم تا در مورد حجت بعد از ایشان سؤال کنیم. در آن مجلس حدود 40 نفر حاضر بودند که عثمان بن سعید بن عمرو العمری بلند شد و عرض کرد:
ای فرزند رسول خدا! می خواهم سؤالی بپرسم که شما از همه داناتر هستید.
امام فرمود: بنشین ای عثمان، آن گاه با ناراحتی بلند شد که برود و فرمود: کسی خارج نشود. هیچ کسی از ما حرکت نکردیم، پس از لحظاتی عثمان را صدا زد، عثمان جلوی پای حضرت ایستاد. آن جناب فرمود: بگویم برای چه آمده اید؟ همه گفتند: بفرمایید، ای فرزند رسول خدا!
امام فرمود: آمدید از حجت بعد از من بپرسید. گفتند: آری.
ناگهان جوانی ظاهر شد که گویا پاره ای از ماه است و شبیه ترین فرد به امام عسکری علیه السلام بود.
حضرت فرمود:
«هَذَا إِمَامُکُمْ مِنْ بَعْدِی وَخَلِیفَتِی عَلَیکُمْ أَطِیعُوهُ وَلَا تَتَفَرَّقُوا مِنْ بَعْدِی فَتَهْلِکُوا فِی أَدْیانِکُمْ؛ أَلَا وَإِنَّکُمْ لَا تَرَوْنَهُ مِنْ بَعْدِ یوْمِکُمْ هَذَا حَتَّی یتِمَّ لَهُ عُمُرٌ، فَاقْبَلُوا مِنْ عُثَْمانَ مَا یقُولُهُ وَانْتَهُوا إِلَی أَمْرِهِ وَاقْبَلُوا قَوْلَهُ فَهُوَ خَلِیفَهُ إ
مَامِکُمْ وَالْأَمْرُ إِلَیهِ»؛(1)
«این امام شما بعد از من و جانشین من بر شماست، از او اطاعت کنید و بعد از من متفرق نشوید که در دین خود هلاک خواهید شد، آگاه باشید! که شما بعد از این دیگر او را نخواهید دید تا زمانی که عمر او کامل گردد. پس حرف عثمان را گوش کنید و به او روی آورید و سخن او را قبول کنید، چون او نماینده امام شماست و کارها به دست اوست».
احمد بن اسحاق می گوید: به محضر امام حسن عسکری علیه السلام رسیدم تا از آن حضرت در مورد جانشین بعد از ایشان بپرسم. وقتی شرفیاب شدم، قبل از این که حرفی بزنم، خود آن حضرت فرمود:
«یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ! إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَتَعَالَی لَمْ یخْلِ الْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ وَ لَا تَخْلُو إِلَی یوْمِ الْقِیامَهِ مِنْ حُجَّهِ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ بِهِ یدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَبِهِ ینَزِّلُ الْغَیثَ وَبِهِ یخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ.
«ای احمد پسر اسحاق! خداوند متعال از روزی که حضرت آدم علیه السلام را خلق فرمود تا کنون هیچ روزی زمین را خالی از حجت خود قرار نداده است و تا روز قیامت نیز چنین است که به وسیله این حجت الهی، بلاها را از اهل زمین دفع می کند و به برکت وجود او باران نازل می کند و به خاطر او برکات زمین را بیرون می آورد.
قَالَ: فَقُلْتُ: یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! فَمَنِ الْإِمَامُ وَالْخَلِیفَهُ بَعْدَکَ؟
فَنَهَضَ علیه السلام فَدَخَلَ الْبَیتَ ثُمَّ خَرَجَ وَعَلَی عَاتِقِهِ غُلَامٌ کَأَنَّ وَجْهَهُ الْقَمَرُ لَیلَهَ الْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ ثَلَاثِ سِنِینَ، فَقَالَ: یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ لَوْ لَا کَرَامَتُکَ عَلَی اللَّهِ وَ عَلَی حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیکَ ابْنِی هَذَا، إِنَّهُ سَمِی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وَکَنِیهُ الَّذِی یمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً.
یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ مَثَلُهُ فِی هَذِهِ الْأُمَّهِ مَثَلُ الْخَضِرِعلیه السلام وَمَثَلُهُ کَمَثَلِ ذِی الْقَرْنَینِ وَاللَّهِ لَیغِیبَنَّ غَیبَهً لَا ینْجُو فِیهَا مِنَ التَّهْلُکَهِ إِلَّا مَنْ یثْبِتُهُ اللَّهُ عَلَی الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَوَفَّقَهُ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ.
گفتم: ای پسر رسول خدا! پس امام و جانشین بعد از شما کیست؟
امام علیه السلام بلند شد و داخل اطاق رفت و برگشت؛ در حالی که بر دوش او کودکی بود. گویا چهره اش مانند ماه شب چهارده می درخشید، آن کودک حدوداً سه ساله بود. بعد فرمود:
ای احمد! اگر بزرگواری و منزلت تو نزد خدا و ما نبود، این فرزند را به تو نشان نمی دادم، او همنام رسول خداصلی الله علیه وآله و هم کنیه اوست، کسی که زمین را از عدل و داد پر می کند؛ چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد.
ای احمد! مَثل او در این امّت، مَثل خضرعلیه السلام و مَثل ذی القرنین است، به خدا قسم که حتماً غیبتی خواهد داشت که در این مدت غیبت هیچ کسی از هلاکت نجات نمی یابد؛ مگر کسانی که خداوند آنان را بر امامت وی پایدار بدارد و او را بر دعا برای تعجیل فرجش موفق گرداند.
قَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ: فَقُلْتُ لَهُ: یا مَوْلَای! هَلْ مِنْ عَلَامَهٍ یطْمَئِنُّ إِلَیهَا قَلْبِی؟
فَنَطَقَ الْغُلَامُ علیه السلام بِلِسَانٍ عَرَبِی فَصِیحٍ فَقَالَ: أَنَا بَقِیهُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَالْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَینٍ یا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ»؛(2)
احمد بن اسحاق گوید: عرض کردم: ای آقا و مولای من! آیا علامت و نشانه ای می فرمایید که قلب من مطمئن گردد؟
در همین حال آن کودک به زبان عربی فصیح فرمود: من باقیمانده و ذخیره خدا در زمین هستم و از دشمنانش انتقام خواهم گرفت. پس از این دنبال چیزی نباش، ای احمد بن اسحاق!»
1- 36. غیبت طوسی، ص 357 / بحارالانوار، ج 51، ص 346.
2- 37. کشف الغمه، ج 2، ص 526 / بحارالانوار، ج 52، ص 23/ کمال الدین، ج 2، ص 384.
