محمّد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام در مورد آیه شریفه «وَالَّیلِ إِذَا یغْشَی * وَالنَّهارِ إِذَا تَجَلَّی (1) پرسید، آن حضرت فرمود:

«اللَّیلُ فِی هَذَا الْمَوْضِعِ الثَّانِی غَشَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فِی دَوْلَتِهِ الَّتِی جَرَتْ لَهُ عَلَیهِ وَأُمِرَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَنْ یصْبِرَ فِی دَوْلَتِهِمْ حَتَّی تَنْقَضِی.

قَالَ: وَالنَّهارِ إِذا تَجَلَّی؟

قَالَ: النَّهَارُ هُوَ الْقَائِمُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیتِ علیه السلام إِذَا قَامَ غَلَبَ دَوْلَهَ الْبَاطِلِ وَالْقُرْآنُ ضَرَبَ فِیهِ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَخَاطَبَ نَبِیهُ صلی الله علیه وآله بِهِ وَنَحْنُ [نَعْلَمُهُ] فَلَیسَ یعْلَمُهُ غَیرُنَا»؛(2)

«منظور از لیل در این مورد دوم امیرالمؤمنین علیه السلام است که در دولت ظالمان بر او گذشت که نور او خاموش گشت و آن حضرت مأمور شد که صبر کند تا زمانش بگذرد.

سؤال کرد: والنّهار اذا تجلّی یعنی چه؟

فرمود: نهار همان قائم از ما اهل بیت است، آن گاه که قیام کند، بر دولت باطل غالب می شود.

خداوند در قرآن برای مردم ضرب المثل آورد و پیامبرش را و ما را به آن خطاب فرموده و غیر از ما کسی آن را نمی داند».

ص:21
1- 12. سوره لیل، آیه 1 و 2.
2- 13. بحارالانوار، ج 51، ص 49 / تفسیر قمی، ج 2، ص 420 که در این کتاب به جای الثانی، فلان، آمده است.