افکار وآراء وعقائد، در تعیین جهت سیر انسان ومشخص کردن هدف ومقصود او، نقش مؤثرى را ایفا مى کند وهر چه عقاید وآراء صحیح تر وبا واقعیات موافق تر واز خرافات منزّه تر باشد هدف ومقصد شخص، انسانى تر واعمال وحرکاتش پاک تر وارزنده تر خواهد بود.

اسلام که بزرگترین انقلابات تاریخ را به وجود آورد، انقلاب را از فکر واندیشه آغاز کرد ودر درجه نخست، عقاید وافکار را زیر چتر هدایت خود گرفت وکار خود را از انقلاب اعتقادى وتهذیب افکار وپرورش اندیشه ها آغاز نمود، تا به هدایت وتهذیب اعمال رسید ودر ثواب وپاداش وارزش عمل نیز، وضع فکرى ورشد عقلى ونیّت عامل را میزان قرار داد، وپاکى نیّت واخلاص را در طاعت وعبادت شرط قبول آن قرار داد.

مبارزه با بت پرستى، مبارزه با بشر پرستى، مبارزه با عادات نکوهیده، اعلان اینکه معبودى جز خدا نیست لا اله الا الله، اعلان برابرى مردم، همه وهمه از مسأله انقلاب فکرى سر چشمه مى گیرد ومنبع آنها دریافتهاى فکرى صحیح است.

اسلام به مردم فهماند که شما آزادید، نباید استعباد شوید، نباید به بردگى غیر در آئید حتى لازم است که ذهن عامه مردم را نسبت به این روشن سازیم وبارهاى افکار وحشت زا وزنجیرهاى عقاید پلید را از دوش وگردن مردم برداریم.

انقلاب فکرى اسلام، کنار زدن واز بین بردن شرک وعقاید مشرکانه واستقرار توحید وعقاید توحیدى در افکار بود که پرستش بتها را از افق اذهان مردم بر طرف ساخت وظلمت آن را با نورانیّت توحید وپرستش خدا از میان برد.

عقیده توحید، در تعالى فکر بشر وجهان بینى وظهور ارزشهاى واقعى انسان، تأثیرى بى نظیر داشته است.

عقیده توحید، درجه نیّت انسان را تا آنجا بالا مى برد، وبینش وهدف بشر که گاه پست تر از مقصد یک حیوان ویک درنده وحشى مى گردد را به حدّى مى رساند که جز به رضاى خدا به چیز دیگرى قانع نمى گردد وجز به سوى او، به جهت دیگر متمایل نمى شود وبه غیر او دل نمى بندد.

عقیده به رسالت ونبوت نیز شخص را متعهد مى نماید که برنامه ها ووظایف دینى خویش را اجرا کند ودر تکالیف واحکام الهى، فقط وجود مقدّس پیامبر را واسطه بین خدا وخلق بداند وتسلیم رسالت او باشد، ودر امور دنیا وآخرت، فقط از دینى که آن حضرت آورده است الهام بگیرد وقوانین وبرنامه هاى دیگر را از محیط زندگى خود طرد نموده، در همه چیز وهر امر، تابع وپیرو پیغمبر خدا صلى الله علیه وآله باشد.

عقیده به امامت نیز انسان را شیفته پیروى از افراد نمونه وکامل وملهم از جانب حق وملتزم به حکومت خدا ونظام خدا وتبعیت از شایسته ترین وصالح ترین افراد بشر مى سازد واو را از نظامات مستبد واستعبادگر وحکومتهائى که بر این اساس تأسیس شده اند، متنفر مى نماید.

درک ابعاد مختلف امامت که یک بُعد آن، ولایت بر امور خلق وزمامدارى از جانب خدا است، مردم را از دیکتاتور پرورى وخضوع در برابر مستبدان وقدرتمندان باز مى دارد. درک معناى امامت در این بُعد در سطح هاى پائین تر نیز، پیروى از اصلح واعدل ناس را ایجاب مى نماید ودر اذهان، زمامدارى بى تشریفات وساده وبى فاصله از دیگران را محبوبیّت مى دهد. وحکومت متکبرانه وبا تشریفات وچاپلوس ومداح پرور را مبغوض مى کند. وآن را تحمیل وننگ وعیب وعار ورسوائى جلوه مى دهد ونزدیک شدن به چنین حکومت ویارى کردن وستایش نمودن آن را، گناه معرفى مى نماید.

عقیده به ظهور حضرت مهدى علیه السلام وقیام انقلابى وحکومت جهانى وعدالت گستر آن حضرت نیز، فکر واندیشه را وسیع وجهان اندیش مى سازد، که به دورترین نقاط جهان بنگرد وخیر ورفاه مردم تمام مناطق گیتى را بخواهد وعالم را مملکت خدا بداند; که عاقبت وپیروزى با پرهیزکاران وشایستگان است، که خداى متعال در قرآن چنین بشارت داده است:

(ولقد کتبنا فى الزبور من بعد الذکر أن الارض یرثها عبادى الصالحون)(۱): ما بعد از تورات، در زبور داود نوشتیم، که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث ومتصرف خواهند شد.

از اخبار استفاده مى شود که در زمان ظهور آن حضرت، خردها واندیشه ها کامل مى گردد این نه فقط در عصر ظهور است، بلکه در عصر غیبت نیز چنین است که مؤمنان واقعى، روشنگرانه حقایق را درک مى نمایند وعالم ومسائل جهانى را با نگرش دوربین مطالعه مى کنند.

انقلاب فکرى یک مسأله مهمى است که با ظهور امام انجام مى گیرد. این انقلاب فکرى در آن زمانى انجام مى گیرد که مکتبهاى مختلف، افکار انسانى را تاریک کرده واز نور اسلام، جز پرتوى در دلهاى خواص وآنانکه از بوته آزمایش الهى، سرفراز بیرون آمده اند، چیزى باقى نمانده است. در آن زمان که مردم، طالب نور هدایت الهى بوده، از تیرگى ارواح وافکار خویش، گریزان، واز همه مکتبها، مأیوس وسرزده شده، وآنها را وافى وکافى به نظمى که بشر بدان نیازمند است. نمى بینند، در چنین موقعیتى ناگهان بانگ ظهور آن حضرت بازگشت به اسلام را اعلان مى کند، وقلوب واذهان وافکار، به جانب آن صداى نجات بخش متوجه مى گردد، وانقلاب آغاز شده وکشورهاى مختلف، یکى پس از دیگرى فتح مى شود، ومورد استقبال مردم زمین وقاره هاى مختلف قرار مى گیرد ومانند آغاز نهضت اسلام، پیش از فتح شهرها، دلهاى مردمان وبه ویژه گروه ها وملت هاى استضعاف شده را فتح مى نماید.

وما ذلک على الله بعزیز





(۱) سوره انبیا، آیه۱۰۵٫