وظيفه ما در دوران غيبت
ما اکنون در زمان غيبت کبراى آن حضرت قرار گرفته ايم، وظيفه ما چيست وچه مسئوليتهائى بر دوش ما است؟
بى گمان اولين وظيفه ما آشنائى با خود آن حضرت است، او را شناخته وبه او مأنوس باشيم، شناسايى آن حضرت بقدرى پر اهميّت وحساس است که در حديثى از پيامبر خدا چنين مى خوانيم:
(هر کس از دنيا رود، در حاليکه نسبت به امام زمانش عرفان وشناخت نداشته باشد،…
ما اکنون در زمان غيبت کبراى آن حضرت قرار گرفته ايم، وظيفه ما چيست وچه مسئوليتهائى بر دوش ما است؟
بى گمان اولين وظيفه ما آشنائى با خود آن حضرت است، او را شناخته وبه او مأنوس باشيم، شناسايى آن حضرت بقدرى پر اهميّت وحساس است که در حديثى از پيامبر خدا چنين مى خوانيم:
(هر کس از دنيا رود، در حاليکه نسبت به امام زمانش عرفان وشناخت نداشته باشد، همچون کسى است که در دوران جاهليت مرده است).
مرگ در دوران جاهليت يعنى از اسلام وايمان بى بهره بودن، وپيداست آن کسى که امام زمانش را نشناخته باشد در زمره بى ايمانان معرفى شده است.
وظيفه ديگر شيعيان در زمان غيبت مسئله انتظار فرج است که ائمه عليهم السلام مکرراً بدان اشاره فرموده اند.
(منتظر) کسى است که خود را براى ظهور امام خود آماده کند، ويژگيها وصفات ياوران آن حضرت را دارا باشد واز بذل جان ومال خويش در راه او دريغ نورزد، از اينرو ست که امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
(آنکس که منتظر امر ماست همانند کسى است که در راه خدا در خون خود غوطه ور باشد).
در حديثى ديگر از آن حضرت در شأن ياوران حضرتش چنين آمده است:
(هر که شور ياورى قائم را دارد بايد انتظار کشد، در حال انتظار پرهيزکارانه عمل کند ورفتار نيکو وشايسته پيش گيرد، اين چنين فردى اگر هم مرگ را در آغوش کشد، وقائم، پس از مرگش قيام نمايد، پاداشى همچون ياران وياوران حضرت را خواهد داشت، پس بکوشيد ومنتظر باشيد، (واين کوشش وانتظار) گوارايتان باد اى گروه آمرزيده!)
پس از خدا بخواهيم تا از منتظران امام زمانمان باشيم، اعمال ورفتارمان نيز نشان دهنده درستى ادعايمان باشد، ابتدا خود در مسير شناسايى حضرتش گام برداريم، وسپس ديگران را نيز دلالت کنيم، منکران ومخالفان حضرتش را ارشاد وراهنمائى نماييم، ويژگيهاى ياوران حضرت مهدى عليه السلام را داشته وهر لحظه منتظر باشيم تا آن حضرت ظهور کرده، آنگاه جان بى ارزش خودرا با فداکردن در قدومش ارزشمند وگرانقدر نماييم.
آرى! شيعه در زمان غيبت بايد پيوسته در سرش شور او، قلبش مالامال از عشق به او، سينه اش لبريز از محبت او، انديشه اش جانفشانى در رکاب او، آرزويش ديدار او، دعايش صلوات بر او، نيايشش گشايش فرج او، وجودش يکپارچه سوزوگداز، وهستى اش شعله اى زبانه کشيده از عشق او باشد.
واين اثر تلاشى است هرچند ناچيز در جهت شناساندن هرچه بيشتر آنحضرت با اين آرزو که تحفه اى باشد درويشانه به پيشگاه سليمان زمانه.
جعلنا الله بحقه من الفائزين بلقائه فى غيبته ومن انصاره واعوانه بعد ظهوره جواد قيومى اصفهانى
1/ 4/ 1373
بى گمان اولين وظيفه ما آشنائى با خود آن حضرت است، او را شناخته وبه او مأنوس باشيم، شناسايى آن حضرت بقدرى پر اهميّت وحساس است که در حديثى از پيامبر خدا چنين مى خوانيم:
(هر کس از دنيا رود، در حاليکه نسبت به امام زمانش عرفان وشناخت نداشته باشد، همچون کسى است که در دوران جاهليت مرده است).
مرگ در دوران جاهليت يعنى از اسلام وايمان بى بهره بودن، وپيداست آن کسى که امام زمانش را نشناخته باشد در زمره بى ايمانان معرفى شده است.
وظيفه ديگر شيعيان در زمان غيبت مسئله انتظار فرج است که ائمه عليهم السلام مکرراً بدان اشاره فرموده اند.
(منتظر) کسى است که خود را براى ظهور امام خود آماده کند، ويژگيها وصفات ياوران آن حضرت را دارا باشد واز بذل جان ومال خويش در راه او دريغ نورزد، از اينرو ست که امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
(آنکس که منتظر امر ماست همانند کسى است که در راه خدا در خون خود غوطه ور باشد).
در حديثى ديگر از آن حضرت در شأن ياوران حضرتش چنين آمده است:
(هر که شور ياورى قائم را دارد بايد انتظار کشد، در حال انتظار پرهيزکارانه عمل کند ورفتار نيکو وشايسته پيش گيرد، اين چنين فردى اگر هم مرگ را در آغوش کشد، وقائم، پس از مرگش قيام نمايد، پاداشى همچون ياران وياوران حضرت را خواهد داشت، پس بکوشيد ومنتظر باشيد، (واين کوشش وانتظار) گوارايتان باد اى گروه آمرزيده!)
پس از خدا بخواهيم تا از منتظران امام زمانمان باشيم، اعمال ورفتارمان نيز نشان دهنده درستى ادعايمان باشد، ابتدا خود در مسير شناسايى حضرتش گام برداريم، وسپس ديگران را نيز دلالت کنيم، منکران ومخالفان حضرتش را ارشاد وراهنمائى نماييم، ويژگيهاى ياوران حضرت مهدى عليه السلام را داشته وهر لحظه منتظر باشيم تا آن حضرت ظهور کرده، آنگاه جان بى ارزش خودرا با فداکردن در قدومش ارزشمند وگرانقدر نماييم.
آرى! شيعه در زمان غيبت بايد پيوسته در سرش شور او، قلبش مالامال از عشق به او، سينه اش لبريز از محبت او، انديشه اش جانفشانى در رکاب او، آرزويش ديدار او، دعايش صلوات بر او، نيايشش گشايش فرج او، وجودش يکپارچه سوزوگداز، وهستى اش شعله اى زبانه کشيده از عشق او باشد.
واين اثر تلاشى است هرچند ناچيز در جهت شناساندن هرچه بيشتر آنحضرت با اين آرزو که تحفه اى باشد درويشانه به پيشگاه سليمان زمانه.
جعلنا الله بحقه من الفائزين بلقائه فى غيبته ومن انصاره واعوانه بعد ظهوره جواد قيومى اصفهانى
1/ 4/ 1373
تاریخ و ساعت انتشار :
۲۲:۱۹:۴۹ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
۲۲:۱۹:۴۹ ~~~ ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
دسته بندی :
مهدی وغیبت
مهدی وغیبت
با مهدی
