گویند وقتی كه مسیح بیاید، صلیب ها را خواهد شكست و دجال را خواهد كشت. او صلیب ها را می شكند تا بگوید كه او نه شریك خداست و نه فرزند او.

در قرآن آمده است كه: « او (عیسی) گفت: همانا من بنده خاص خدایم كه مرا كتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرمود و مرا هر كجا باشم برای جهانیان مایه بركت و رحمت گردانید و تا زنده ام مرا به عبادت نماز و زكات سفارش كرد و به نیكویی با مادر توصیه نموده و مرا ستمكار وشقی نگردانید و سلام حق بر من باد روزی كه به دنیا آمدم و روزی كه از جهان بروم و روزی كه برانگیخته شوم.

این سخن عیسی بن مریم است، سخن حقی كه مردم در امر خلقتش شك دارند. خدا هرگز فرزندی را اتخاذ نكرده كه وی منزه از آن است. او قادری است كه چون حكم نافذش به ایجاد چیزی تعلق گیرد، گوید موجود باش، بی درنگ آن چیز موجود می شود. (عیسی گفت) خدای یكتا پروردگار من و شما (و همه عالم) است، او را بپرستید كه راه راست همین راه خداپرستی است.»

فلسفه غیبت حضرت مسیح(ع) با غیبت امام زمان(عج) گره خورده است و تقدیر الهی چنین است كه جهان در عصر غیبت آن دو نور، در فراق انتظار به سر برد.

مسیح مریم، ذخیره خدا برای مهدی فاطمه است. اوست كه در مسجد الاالحرام  در نماز به امام زمان (عج) اقتدا خواهد كرد تا جایگاه والای ولایت و امامت را به جهانیان بنمایاند و نبوت خویش را در خدمت امامت بگمارد. به راستی كه او شریف ترین و برجسته ترین مأموم خواهد بود.

و این امر باعث می شود كه بسیاری از پیروان حضرت مسیح به مهدی ما، امام زمانمان اقتدا نمایند و به اسلام روی آورند.

ای عزیز دل، آقاجان بیا كه سخت مشتاق دیدار روی ماهت هستیم. بیا كه تشنه اقتدای به تو هستیم. راستی نمازی را كه به تو اقتدا نمائیم، چه نمازی است، نماز عشق و بندگی و سرسپردگی، نماز شكر و نیاز و دلبردگی.

یابن الحسن بیا كه در انتظارت سوخته ایم و دیگر تاب تحمل هجران را نداریم.