در امور بسيارى اين شباهت وجود دارد، از جمله:
شباهت‌اول
شدت اهتمام در ياد شدن آنها در قرآن كريم و سنت پيغمبران و كتاب‌هاى آسمانى.
شباهت دوم
اهتمام پيغمبران گذشته به گريستن براى امام حسين عليه السلام و برپا نمودن مجالس سوگوارى و مرثيه پيش از شهادت آن حضرت، نظير اهتمام امامان گذشته است در دعا كردن براى فرج مولى حجه بن الحسن - عجل الله فرجه الشريف - و طلب ظهور آن بزرگوار پيش از وقوع غيبت.
شباهت سوم
شدت اهتمام هر دو (امام حسين و امام عصرعليهما السلام) در امر به معروف و نهى از منكر.
شباهت چهارم
نبودن بيعت طاغوت زمان بر آن دو، كه در اوصاف امام حسين عليه السلام آمده كه روز عاشورا به آن حضرت عرض شد: به حكم و حكومت عموزادگانت سر فرود آور. فرمود: «به خدا قسم! هرگز دستم را از روى خوارى و ذلت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمى‌كنم». در بحث علل غيبت حضرت حجت‌عليه السلام مطالبى كه دلالت بر مقصود داشت، گذشت.
شباهت پنجم
فرشتگان هر دو بزرگوار (امام حسين و حضرت قايم‌عليهما السلام) را به اذن خداوند متعال به آسمان بالا بردند.
شباهت ششم
آرزو و تصميم به يارى كردن امام حسين عليه السلام در روز عاشورا، ثواب شهيد شدن با آن حضرت را دارد. آرزوى بودن با امام قايم عليه السلام در زمان ظهور و قصد يارى كردن آن حضرت و جهاد با دشمنانش در ركابش نيز ثواب شهادت را دارد، چنان‌كه درباره هر دو روايت آمده است كه ان شاء الله تعالى خواهد آمد.
شباهت هفتم
امام حسين عليه السلام ترسان از مدينه بيرون رفت و در مكه نزول كرد، سپس به سوى كوفه حركت فرمود. حضرت حجت‌عليه السلام نيز نظير همين برايش اتفاق مى‌افتد.(257)
شباهت هشتم
مصيبت آن دو بزرگوار سخت‌ترين مصيبت‌هاست. اما مصيبت امام حسين عليه السلام، در گفتگوى آدم و جبرييل آمده كه گفت: اى آدم اين فرزند تو به مصيبتى دچار مى‌گردد كه مصيبت‌ها در كنار آن كوچك خواهد بود.(258) و اما قايم عليه السلام از اين جهت كه مصيبتش طولانى و محنتش شديد است.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

آيين انتظار      نوشته واحد پژوهش انتشارات مسجد مقدس جمكران