از بحثى كه درباره لطف آن حضرت نسبت به ما در حرف «تاء» گذشت، دوستى آن حضرت نيز واضح مى‌شود، زيرا لطف، ميوه محبت است. همچنين در بخش سوم، حق پدر بر فرزند و تشييع مردگان ما، در اين زمينه مطالبى گذشت.
به هر حال همه احسان آن حضرت در حق ما ثمره و نتيجه محبتش نسبت به ما است ان شاء الله تعالى. ولى نبايد غافل بود كه محبت او در حق ما جز از جهت ايمان و اطاعت ما نسبت به خداوند - عزوجل - نيست.
از امام باقر عليه السلام روايت شده كه به جابر جعفى فرمود: «بنده جز با اطاعت، به خداوند - تبارك وتعالى - نزديك نمى‌شود، دورى از آتش با ما نيست، آنكه مطيع و فرمانبردار خدا باشد، دوست و ولى ماست. و هر كه خداوند را معصيت كند، دشمن ماست. و ولايت ما جز با عمل و دورى از گناه به دست نمى‌آيد»