كى خيال است گل باور ما شعله از عشق برد پيكر ما
دامن دوست بكف تا كه بود سايه دوست
شود افسر ما مگر اى بخت بما
رو تو كنى تا نهد دست وفا بر سر ما چهره بر خاك درش مى‌سايم
سرمه شد خاك به چشم‌تر ما
با بهاران و گل و سبزه ببين
شوق را در همه بام و در ما
دل بفريادگرى آمده است
تا بشويد ئغم…