آقا محمد، شمعدار حرم عسكريين ( ع ) در سامرا مى گويد : مردى از اهل سنت سامرا، به نام مصطفى الحمود در لباس خدام حرم بود و شغلى جزآزردن زوار و گـرفتن اموال آنها به هر حيله و مكرى نداشت و اكثر اوقات در سرداب مقدس بود و پشت پنجره نـاصـر عـبـاسـى ، حاضر مى شد .
او بيشتر زيارات را از حفظداشت و هر كس وارد آن مكان شريف مـى شد و شروع به زيارت مى كرد، او را ازحالت زيارت و حضور قلب مى انداخت و پيوسته خواننده را مـتـوجـه غـلطهايى كه معمولا افراد در زيارات و ادعيه دارند، مى كرد و با اين كار باعث از بين رفتن حضورقلبشان مى شد .
شـبـى در عـالم رويا حضرت حجت ( ع ) را ديد كه به او مى فرمايند : تا كى زوار مرااذيت مى كنى و نمى گذارى زيارت بخوانند ؟ تو چه كار دارى كه در اين مسايل دخالت مى كنى ؟ آنها و آنچه را كه مى گويند، به حال خود واگذار .
در ايـن جـا آن خـبـيث از خواب بيدار شد، اما هر دو گوشش را خداوند كر نموده بود وپس از آن ديـگـر چـيـزى نـمـى شـنـيـد و زوار آسـوده شـدنـد و بـه هـمين حالت بود تا به اسلاف خويش پيوست ( ( 174 ) ) .