قال رسول الله‏صلي الله عليه وآله:
«ابشركمْ بالْمهْدي يبْعث في امتي علي اخْتلاف من الناس و زلْزال».(16)
شما را به ظهور حضرت مهدي مژده مي‏دهم. او در ميان امت من بر انگيخته مي‏شود؛ در روزگاري كه مردم در اختلاف و لغزش همراه با ترس و اضطرابند.
رواياتي كه در بشارت به ظهور و ويژگي امام مهدي عليه السلام از پيامبر اكرم‏صلي الله عليه وآله و ديگر معصومان عليهم السلام نقل شده، آن قدر زياد است كه به جريت مي‏توان گفت، به جز اميرالمومنين عليه السلام درباره‏ي هيچ معصومي اين تعداد حديث بيان نشده است. كثرت اين بشارات و قطعيت آنها به اندازه‏اي بوده است كه برخي از اصحاب ايمه قبل عليهم السلام ده‏ها سال قبل از ميلاد حضرت مهدي عليه السلام درباره‏ي غيبت و ظهور آن حضرت، كتاب‏هايي تاليف كرده‏اند.(17)
به همين جهت، در نوع كتاب‏هاي روايي شيعه و بسياري از كتاب‏هاي حديثي سنيان روايات مربوط به مهدويت نقل شده است.
از قديمي‏ترين كتب معتبر سني، كتاب «مسند» تاليف احمد بن حنبل(241 هق) است كه حاوي نزديك به صد حديث درباره‏ي حضرت مهدي عليه السلام مي‏باشد.(18) كتاب‏هاي ديگر «سنن» ابو داوود (275 هق) و ابن ماجه (293 هق) و ترمذي (297 هق) هستند كه در هر يك، فصلي به مهدويت اختصاص يافته است. علاوه بر اين‏ها، دانشمندان سني تا كنون بيش از صد و پنجاه كتاب مستقل درباره‏ي امام مهدي عليه السلام تاليف كرده‏اند و آثاري كه بخشي از آن به حضرتش اختصاص يافته، چند برابر اين مقدار است.
در آثار شيعه، حجم روايات مهدويت از آن جهت كه بشارات مربوط به آن حضرت، علاوه بر رسول خداصلي الله عليه وآله، از ايمه هدي عليهم السلام نيز فراوان نقل شده است بسيار بيشتر مي‏باشد. در كتاب «منتخب الاثر» (19) حدود هزار و سيصد روايت درباره‏ي آن حضرت موجود است. تعداد آثار مستقلي كه دانشمندان شيعه درباره‏ي آن حضرت تاليف كرده‏اند و تاكنون شناخته شده است، حدود چهار هزار كتاب مي‏باشد.(20)
كثرت اين احاديث در كتب شيعه و سني، از عواملي است كه موجب شده است تا هر دو گروه، با وجود تفاوتي كه در بحث امامت با يكديگر دارند، در اصل اعتقاد به ظهور حضرت مهدي عليه السلام هيچ اختلافي نداشته باشند و اين موضوع از مشتركات فكري آنان به شمار آيد؛ تا آنجا كه سنيان از پيامبر اكرم‏صلي الله عليه وآله نقل كرده‏اند:
منْ كذب بالْمهْدي فقدْ كفر.(21)
هر كس - قيام - حضرت مهدي عليه السلام را انكار كند، كافر است.
و نيز از طرق گوناگون از پيامبر اكرم‏صلي الله عليه وآله روايت كرده‏اند:
لوْ لمْ يبْق من الدنْيا الا يوْم واحد لطول الله ذلك اليوم حتي يبعث فيه رجلا مني يواطي‏ء اسْمه اسْمي يملاء الارْض قسْطا و عدلا كما مليتْ ظلْما و جورا.(22)
اگر از عمر دنيا جز يك روز نمانده باشد، خداوند آن روز را آن قدر طولاني مي‏گرداند تا مردي از فرزندان مرا كه نامش مانند نام من است، برانگيزاند؛ او زمين را از عدل و داد آكنده مي‏سازد، همانگونه كه از ستم و بيداد پر شده باشد.
اعتقاد راسخ مسلمان‏ها، اعم از شيعه و سني، به ظهور حضرت مهدي عليه السلام آن چنان فراگير و گسترده است كه منشا سوء استفاده‏هاي فراواني در طول تاريخ بوده است. به اين صورت كه افراد متعددي از مسلمانان به دروغ، براي خود و يا رهبرانشان ادعاي مهدويت كرده، منشا گمراهي عده‏اي از مسلمان‏هاي عصر و منطقه‏ي خود شده‏اند. از آن نمونه:
- «مهدي سوداني» (1305 هق) از مدعيان دروغين سني در شمال آفريقا؛
- «محمد بن عبدالله قحطاني» (1400 هق) از مدعيان دروغين وهابيت در حجاز؛
- «ميرزا علي محمد شيرازي» (1266 هق) از مدعيان دروغين شيعه در ايران؛
قابل ذكر است.
اميد آن كه خداوند متعال با ظهور آن حضرت، جهان را از ايمان و عدالت مالامال گرداند.