نازنینا!نفسی،اسب تجلیّ،زین کن
که زمین،گوش به زنگ است وزمان،چشم به راه
*       *       *
نامش چو غیر می برد،ازهوش می روم
وای ازدمی که خود شنویم اززبان خویش!
*       *       *

نباشد اگر رحمت عام آن شه
کجاریزدازابر،برخاک باران؟

*      *        *

نبرده ام زنظر،جلوه ی نگاه تورا
نشسته داغ توبرقلب روزگار،بیا

*       *        *

نسیم بال ملایک،زدورمی آید
کلیم نور، زمعراج طور می آید

*       *       *

نقل نقلت،چه حدیثی است،که هرکس که شنید
به دهان گهرافشان تو،زرمی ریزد؟

*        *       *

نه تنها فقط چشم من جای توست
خدانیزغرق تماشای توست

*       *       *

نه من،کشیده زشوق توام به بحر جنون
غریق خون،چه صدف ها،که برکرانه ی توست

*       *       *

نه،من که پیش نگاهت جهان به خاک افتد
زمین به سجده درآید،زمان به خاک افتد