تاازکدام راه بیایی
مارا،نمازوقبله همان جاست

*      *      *
تاببینم لحظه ی موعود را
جمعه می شدکاشکی هرروزمن
*      *      *

تاکی بنشینم به امیدت که بیایی
تاکی بنشینم که بیایی به امیدت؟

*      *      *

تاکی زهجرروی تو،سوزیم همچو شمع
شب ها به یادروی تووگفت وگوی تو؟

*      *      *

تانهادیم سرخویش به خاک قدمت
تاج بخش است به شاهان جهان،افسرما

*       *      *
تمام آرزوهایم به پایت خاک شد،اما
سراپایم تمنّا می شود،وقتی که می آیی

*      *      *

تمام سهم نگاهم ،ازآسمان وزمینی
تمام داروندارم«خداکندکه بیایی»

*     *      *

تندیس رأفتی و،زگنجینه ی ظهور
ازچیست،نازنین!که سخاوت نمی کنی؟

*      *      *

توآفتاب وجودی،بتاب برگل وخار
مدار سایه ی رأفت زآفرینش،باز

*      *      *

توازتباربهشتی،توازعشیره ی عشقی
تونیستی وکسی نیست،خوب من!برگرد

*      *      *

تومی رسی مثل ماه روشن،به زیرپایت ستاره جاری
وازدودست همیشه سبزت،گل ونسیم بهاره جاری

*      *      *

توهمان جلوه ی مهری،که درآفاق وجود
هیچ سرنیست که درآن، همه سودای تونیست