يکي از القاب حضرت مهدي عليه السلام «منتظَر» است؛ که در روايات فراواني به آن اشاره شده است. حضرت مهدي عليه السلام هر چند خود همانند ديگر انسان ها، منتظر است که روزي فرا رسد و اراده خداوند متعال به برپايي حاکميت جهاني عدل و قسط تعلق گيرد؛ اما تنها کسي است که انتظار ظهورش کشيده مي شود؛ از آن رو «منتظَر» نيز ناميده شده است.

از امام جوادعليه السلام سؤال شد: اي فرزند رسول خدا! [مهدي]، به چه دليلي منتَظَر ناميده شده است؟ فرمود: «لِاَنَّ لَهُ غَيبَةً يَکْثُرُ اَيّامُها وَيَطُولُ اَمَدُها فَيَنتَظِرُ خُرُوجَهُ المُخلِصُونَ وَيُنکِرُهُ المُرْتابُونَ...» [1] ؛ «به اين علت که براي حضرت مهدي عليه السلام غيبتي است که روزهايش زياد مي شود، و مدتش بسيار طول مي کشد، پس مخلصان انتظار ظهورش را مي کشند و شکاکان او را منکر خواهند شد...».

زرارة بن اعين نيز مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که مي فرمود: «اِنَّ لِلْقائِمِ غَيْبَةً قَبْلَ اَنْ يَقُومَ، قُلتُ لَهُ: وَلِمَ؟ قالَ يَخافُ - و اَوْمأَ بِيَدِهِ اِلي بَطْنِهِ - ثُمّ قالَ: يا زُرارَةُ وَهُوَ المُنتَظَرُ الَّذي يَشُکُّ النَّاسُ فِي وِلادَتِهِ...» [2] ؛ «به درستي که براي قائم پيش از آنکه قيام کند غيبتي است، عرض کردم: قربانت شوم! براي چه؟ فرمود: مي ترسد - و به شکم و گردن خود اشاره کرد - سپس فرمود: او است منتظري که مردم در تولدش شک کنند...».
پاورقي
[1] کمال الدين، ج 2، ص 378، ح 3.

[2] کمال الدين، ج 2، ص 342، ح 24.