«محمديه» طرفداران امامت محمدبن علي بن محمدبن علي بن موسي الرضاعليه السلام و يکي از گروه هايي بودند که در بحث مهدويّت دچار انحراف شدند.

وي از سادات جليل القدر علوي بود که در زمان حيات پدرش درگذشت. قبرش امروز در نزديکي «بلد» در دو فرسنگي سامرا و زيارتگاه است و سيد محمد خوانده مي شود. گويند: محمد نه پسر داشت، که چهار تن از ايشان به خوي و سلماس در آذربايجان مسافرت کرده و کشته شدند. و پنج تن ديگر نيز به شهر لار رفتند و در آنجا به قتل رسيدند.

طرفداران امامت او گفتند: وي نمرده و زنده است؛ زيرا پدرش او را به امامت نامزد کرد و ياران را به امامت وي پس از خود آگاه ساخت. چون نسبت دروغ بر امام جايز نيست و نيز نتوان گفت که بدا رخ داده، پس او جانشين پدر است. اگرچه در ديده و چشم مردمان نمودار گشت که او در گذشت؛ ولي او نمرده است و پدرش علي بن محمد از ترس مردم که ممکن بود به وي گزندي رسانند، او را ناپديد و غايب ساخت و او مهدي قائم است. [1] .
پاورقي
[1] ر.ک: نوبختي، فرق الشيعه، ص 101 - 100؛ فرهنگ فرق اسلامي، ص 394.