«جمال الدين، حسن بن يوسف بن مطهّر حلّي» معروف به «علامه حلّي»، از علماي برجسته قرن هشتم هجري است که در سال 726 ه.ق از دنيا رفت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد. او در تمام علوم اسلامي استاد ماهري بود و تأليفات او را بيش از 500 جلد تخمين زده اند. وي «سلطان محمّد خدابنده» پادشاه مغول را شيعه کرد و در اين مسير خدمت بزرگي به مذهب جعفري نمود.

«علامه حلّي» از کساني است که به ديدار آقا امام زمان (عج) نائل آمده و از وجود اين خورشيد فروزان بهره ها برده است. («حضرت مهدي (عج)، فروغ...»، ص 249)

رجوع شود به واژه: سيّد مرتضي

علقميّه رجوع شود به واژه: اقامتگاه قائم (عج) در غيبت کبري